Μετά την αρνο-κατσικο-φαγία των ημερών, είναι, θαρρώ καιρός, φίλες μου να επιστρέψουμε σε αυτό που λένε «χρυσή καθημερινότητα».
Να φάμε κάτι πιο ελαφρύ βρε αδερφέ, να κάτσει λιγουλάκι και η κοιλίτσα που άρχισε να φουσκώνει επικίνδυνα μετά την πασχαλινή και μεταπασχαλινή κραιπάλη, να στρώσει και το στομαχάκι που -μεταξύ μας- το παραζορίσαμε, και μας εκδικείται με ξινίλες, καούρες, δυσπεψίες και άλλα παρεμφερή δυσάρεστα συμπτώματα.
Ψαράκι, λοιπόν, τράβηξε η όρεξή μου και διάλεξα τσιπούρα γιατί και θρεπτική είναι «η μεγαλειοτάτη της θάλασσας» όπως την αποκαλούν και θρεπτική είναι γιατί έχει άφθονα Ωμέγα-3 λιπαρά (όπως όλα τα ψάρια βέβαια) και χορταστική είναι και μαγειρεύεται με πολλούς τρόπους, πολύπλοκους αλλά και απλούς.
Ένας πολύ απλός τρόπος είναι αυτός που σας προτείνω. Να τις μαγειρέψετε… φασκιωμένες!
Για τις μεγαλύτερες φίλες ο όρος «φασκιώνω – φασκιές» σίγουρα κάτι θα θυμίζει. Για τις νεότερες όμως οι οποίες σίγουρα θα ζητήσουν τη βοήθεια… ερμηνευτικού λεξικού, θέλω να πω δυο πραγματάκια.
Φάσκιωμα είναι το σπαργάνωμα των μωρών. Το σφιχτό τύλιγμα του βρέφους με τις πάνες και το δέσιμο με τα τις φασκιές (μαλακά σχοινιά) που το κρατούσαν ακίνητο, κυρίως κατά τη διάρκεια του ύπνου…
Πολλοί πολιτισμοί έχουν χρησιμοποιήσει την πρακτική αυτή στη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, γιατί πίστευαν ότι το αίσθημα να «περικλείεσαι» ή να βρίσκεσαι σφιχτά μέσα σε μια κουβέρτα (συνήθως μάλλινη) βοηθούσε τα μωρά να ηρεμήσουν ή να είναι λιγότερο ανήσυχα και επίσης τα βοηθούσε να κοιμηθούν.
Πίστευαν ότι το φάσκιωμα έχει αυτή την δράση γιατί μιμείται με κάποιο τρόπο τον περιορισμένο χώρο της μήτρας και για το λόγο αυτό σταματά το μωρό να έχει το αντανακλαστικό του ξαφνιάσματος…
Στις τσιπούρες μας τώρα, τις οποίες δεν θέλουμε να… τις κοιμίσουμε αλλά να τις μαγειρέψουμε «φασκιωμένες» μέσα στη λαδόκολλα και δεμένες με γερό σπάγκο.
Όπως καταλαβαίνετε το τύλιγμα στις λαδόκολλες λειτουργεί σαν «γάστρα». «Η μεγαλειότατη» τσιπούρα ψήνεται με τα υγρά της και παραμένει ζουμερή, και πολύ ελαφριά.
Εννοείται, ότι την ίδια τεχνική μπορούμε ν’ ακολουθήσουμε και με άλλα συναφή μεγαλούτσικα ψάρια…
Υλικά:
- 3 τσιπούρες (ή όσες χρειαστείτε)
- Αλάτι (χοντρό κατά προτίμηση)
- Γλυκό κόκκινο πιπέρι (ή μπούκοβο)
- Λεμόνι – σκόρδο – μαϊντανός (ή μυρωδικά της αρεσκείας σας)
- 2 κουταλιές άσπρο κρασί
- Λίγο λάδι
- Λαδόκολλα και σπάγκος
Εκτέλεση:
Καθαρίστε, πλύντε και στεγνώστε τα ψάρια με χαρτί κουζίνας…
Χαράξτε με κοφτερό μαχαίρι την κοιλιά των ψαριών κατά μήκος μέχρι την ουρά, ν’ ανοίξει ελαφρά.
Κόψτε δυο κομμάτια λαδόκολλα και τοποθετήστε τα σταυρωτά σε ένα ταψί.
Ρίξτε λίγο ελαιόλαδο και τοποθετήστε το ψάρι έτσι ώστε η λαδόκολλα να περισσεύει αρκετά εκατοστά πέρα απ’ το κεφάλι και την ουρά…
Αλατίστε το μέσα και έξω.
Σηκώστε τα βράγχια και βάλτε μια πρέζα κόκκινο πιπέρι ή μπούκοβο αν σας αρέσουν τα καυτερά. Βάλτε μια φέτα λεμονιού και ένα δόντι σκόρδο μέσα στην κοιλίτσα…
Πασπαλίστε με τα μυρωδικά της αρεσκείας σας. Αλείψτε ελαφρώς με το λαδάκι. Ραντίστε με το κρασί.
Τυλίξτε σφιχτά το ψάρι και «φασκιώστε το» καλά με σπάγκο (προς θεού ΟΧΙ πλαστικό)!
Μπορείτε, αν βαριέστε τη διαδικασία να φασκιώσετε και δύο ή τρία ψάρια μαζί…
Ψήστε σε προθερμασμένο στους 185οC – 190οC βαθμούς φούρνο, περίπου ¾ της ώρας…
Σερβίρετε τη «φασκιωμένη» τσιπούρα περιχύνοντάς τη με χτυπημένο λαδολέμονο…
Καλή επιτυχία φίλες μου ως την επόμενη συνταγή, απολαύστε την άνοιξη που έχει κάνει ολοζώντανη την παρουσία της και μην αφήνετε κανέναν και τίποτα να σας στεναχωρεί γιατί όπως έλεγε και η γιαγια Αθηνά «Κανένας δεν αξίζει την στεναχώρια και τα δάκρυά σου, αλλά όποιος και να τα ‘ξιζε, δεν θα σε έκανε να κλάψεις…»
Σας φιλώ, αυγή.-
Αφήστε μια απάντηση