«Γκάπ γκούπ, πρωί-πρωί με τη δροσιά, ξεκινούσε το κοπάνημα του σταριού με τα στουμπόξυλα, στο στουμπέκι ή στην τσιούμπα ή τμπέκι… ελάχιστο νεράκι ίσα να μουσκέψει η φλούδα του σιταριού και με τα απανωτά χτυπήματα να ξεφλουδιστεί… Οι Καραγκούνες γυναίκες συνδύαζαν κίνηση χεριών και κορμιού, δυνατές, μαθημένες από βαριές δουλειές, στουμπούσαν την κατακίτρινη ντιβέτα για το μπλουγούρι…»

Πλιγούρι, πουργκούρι, μπλουγούρι, χόντρος ή πιο απλά αλεσμένο σιτάρι. Mπορεί η ονομασία να διαφέρει ανάλογα με την περιοχή που βρισκόμαστε, όμως η διατροφική του αξία μένει ίδια – και είναι υψηλή.

Kαι αυτό είναι και το περίεργο της υπόθεσης ότι, αν και μας παρέχει πληθώρα θρεπτικών συστατικών, το χρησιμοποιούμε όλο και πιο σπάνια στην κουζίνα μας.

Το Πλιγούρι, το Yγιεινό και το ξεχασμένο, το παραγκωνισμένο από τα επεξεργασμένα τρόφιμα, όπως το ψωμί, τα διάφορα αρτοσκευάσματα, το ρύζι και τα μακαρόνια που έχουν πάρει τις τελευταίες δεκαετίες τη θέση τους στο τραπέζι μας.

Παλαιότερα το χρησιμοποιούσαν πολύ και με διαφορετικούς τρόπους για να φτιάξουν πιλάφι και ντολμάδες, ωραιότατες χυλωμένες σούπες, να συνοδέψουν πουλερικά και λευκά κρέατα.

Οφείλω να ομολογήσω, πως αν έψαχνε κανείς και στα δικά μου ντουλάπια, πλιγούρι δε θα έβρισκε ούτε για δείγμα, μέχρι χτες τουλάχιστον.

Οι συνταγές και τα υλικά για μένα είναι κυρίως μνήμες. Μνήμες που τις περισσότερες φορές καταλήγουν να χαθούν κι άλλοτε αναβιώνουν σε χρόνο ανύποπτο αν υπάρξει κάποιος ή κάτι να τις επαναφέρει στο φως.

Έτσι, χτες, ξαφνικά στο σούπερ μάρκετ μπροστά από το ράφι με τα ζυμαρικά, στη θέα μιας συσκευασίας που έγραφε επάνω πλιγούρι ένα κύμα αναμνήσεων κάθε άλλο παρά ευχάριστων με πλημμύρισαν.

Πλιγούρι! Ένα υλικό που η σχέση μου μαζί του δεν μπορώ να πω ότι είναι και η καλύτερη. Παιδικά τραύματα καταχωνιασμένα στα πιο βαθιά συρτάρια της μνήμης βγήκαν στην επιφάνεια…

Βλέπετε τυχαίνει να είμαι παιδί της μετεμφυλιακής γενιάς, της φτώχειας και των σχολικών συσσιτίων τα οποία εκτός των άλλων κάθε Σάββατο (τότε είχαμε σχολείο και τα Σάββατα) σέρβιρε πλιγούρι.

Ένα απροσδιορίστου υφής και γεύσεως παρασκεύασμα, μια πηχτή σούπα από πλιγούρι βρασμένο σε γάλα σκόνη που προκαλούσε αηδία και ήμασταν όλα τα παιδιά αναγκασμένα να την καταναλώσουμε οπωσδήποτε, διαφορετικά ακολουθούσε τιμωρία.

Τα χρόνια δύσκολα. Φτώχεια καταραμένη, το κατοχικό σύνδρομο σε όλο του το μεγαλείο και το να περιφρονείς το φαγητό έστω και αν ήταν κακομαγειρεμένο και δεν τρώγονταν, ιεροσυλία μεγάλη.

Δε φταίει όμως το πλιγούρι, που είναι μια πολύτιμη τροφή. Φταίει ο τρόπος που συμπεριφέρεται κανείς στο υλικό και ιδού η απόδειξη…

Καταπνίγοντας τους πρώτους ενδοιασμούς αγόρασα το πλιγούρι και έφτιαξα αυτήν την εκπληκτική σαλάτα, που άρεσε σε όλους πολύ. Είναι μια σαλάτα, πλούσια, θρεπτική, χορταστική, χάρμα ειδέσθε και παραλήρημα γεύσης . Φτιάξτε την και θα με θυμηθείτε

Τι θα χρειαστείτε:

• 1½ φλ. τσαγιού πλιγούρι
• 1 αγγουράκι
• 1 ματσάκι φρέσκα κρεμμυδάκια
• 1 ματσάκι μαϊντανό
• Λίγα φυλλαράκια δυόσμο
• Χυμό από ένα λεμόνι
• 1 σκελίδα σκόρδο
• Σπόρους από μισό ρόδι
• 2 μέτριες ντομάτες
• Ελαιόλαδο
• Αλάτι

Πώς θα τη φτιάξετε:

Μουλιάστε το πλιγούρι σε κρύο νερό για δυόμισι ώρες και μετά σουρώστε το. Για πιο γρήγορα, βάλτε νερό σε ένα κατσαρολάκι με λίγο αλάτι και ρίξτε το πλιγούρι. Μόλις αρχίσει ο βρασμός κλείστε το μάτι.

Αφήστε το πλιγούρι να μείνει για οχτώ με δέκα λεπτάκια, σουρώστε το και αφήστε το να κρυώσει. Εν τω μεταξύ ασχοληθείτε με την προετοιμασία των υλικών…

Κόψτε σε καρεδάκια το αγγουράκι.

Ψιλοκόψτε τα κρεμμυδάκια τον μαϊντανό και το δυόσμο.

Κόψτε τις ντομάτες στα δύο, πιέστε να φύγουν τα πολλά ζουμιά και κρατήστε τα σε ένα μπολάκι.

Κόψτε και τις ντοματούλες σε μικρά καρεδάκια…

Βάλτε σε μεγάλη βαθιά πιατέλα το μουλιασμένο πλιγούρι και προσθέστε τα ψιλοκομμένα λαχανικά και το ζουμί από τις ντοματούλες που έχετε κρατημένο.

Αντί για φρέσκο αγγουράκι μπορείτε να προσθέσετε ψιλοκομμένα αγγουράκια τουρσί.

Θα προσδώσουν στην σαλάτα μια έξτρα γεύση.

Αλατοπιπερώστε, στύψτε το λεμόνι και ρίξτε το λάδι.

Ανακατέψτε καλά-καλά και δοκιμάστε. Διορθώστε τη γεύση αν χρειαστεί με αλάτι και πιπέρι και σερβίρετε την υπέροχη αυτή σαλάτα με σπόρους του ροδιού.

Για έξτρα άρωμα προσθέστε και λίγο ξύσμα λεμονιού…

Καλή επιτυχία φίλες μου και καλή σας όρεξη. Να περνάτε καλά και να μου προσέχετε τους υπέροχους και μοναδικούς εαυτούς σας.

Μέχρι το επόμενο μαγειρικό ραντεβού βάλτε το χιούμορ στη ζωή σας, χαμογελάτε γιατί ένα χαμόγελο βοηθάει ακόμα και όταν τα πράγματα είναι δύσκολα. Όπως έλεγε και η γιαγιά Αθηνά: «Χαρά σ’ εκείνον που γελά, με τα παθήματά του, που κάνει γλέντι τον καημό, χορό τα βήματά του…»

Σας φιλώ αυγή