Προχθές, στη συνηθισμένη μου βόλτα στη λαϊκή της Τετάρτης συναντήθηκα με κάτι «Αρτινάαααα πορτοκάλιααααα» ωραιότατα, φρεσκότατα με το κοτσάνι και το φύλλωμα επάνω τους, καταπράσινα, λές και είχαν κοπεί λίγο πριν.

Η πρώτη μου σκέψη ήταν μαρμελάδα! Ναι… ναι… άσχετο, το ξέρω, όμως ξάφνικά έκανα ένα γρήγορο υπολογισμό και διαπίστωσα πως είμαστε ήδη στα μέσα του Φλεβάρη, ο χειμώνας σε λίγο μας αποχαιρετα καθ’ ότι «Ο Φλεβάρης και αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει» και εγώ εφέτος δεν έφτιαξα καθόλου την υπέροχη ιδιαίτερη, γλυκιά, με μια υποψία πικράδας, μαρμελάδα μου, που μοσχοβολάει πορτοκάλι.

Έσπευσα λοιπόν στον πάγκο με τα τα ολοφρεσκα αρτινά πορτοκάλια, προμηθεύτηκα αρκετά και την έφτιαξα την χρυσοπορτοκαλοκίτρινη μαρμελαδίτσα!

Πριν σας την παρουσιάσω όμως οφείλω να σας πω πως η σχέση του πορτοκαλιού με την χώρα μας χάνεται στην αχλή του χρόνου.

Στα σχολικά μας χρόνια, στην πρώτη μας επαφή με την ελληνική μυθολογία, μάθαμε πως ο βασιλιάς της Τύρινθας Ευρυσθέας έδωσε εντολή στον Ηρακλή να του φέρει τα μήλα των Εσπερίδων.

Τα δέντρα αυτά φύτρωναν στον κήπο των θεών και ήταν δώρο της Γαίας στην Ήρα, για το γάμο της με τον Δία.

Ίσως γι’ αυτό, το πορτοκάλι θεωρείται σύμβολο της γονιμότητας και της ευτυχισμένης συζυγικής ζωής. Για να τα προστατέψει, η Ήρα ανέθεσε τη φύλαξή τους στις νύμφες Εσπερίδες και στον ακοίμητο δράκο Λάδωνα, ένα φοβερό φίδι με εκατό κεφάλια.

Μετά από πολλές περιπέτειες ο Ηρακλής κατάφερε να πάρει τρεις χρυσούς καρπούς και να τους φέρει στον Ευρυσθέα, ο οποίος δεν θέλησε να τους κρατήσει και τους έδωσε στον Ηρακλή.

Αυτός τους δώρισε στην θεά Αθηνά κι αυτή τους επέστρεψε στον κήπο των θεών, αφού η κλοπή τους ήταν ανίερη και βέβηλη πράξη. Από τα μυθολογικά μήλα των εσπερίδων προέρχεται και ο γενικός χαρακτηρισμός φρούτων που ονομάζονται εσπεριδοειδή.

Ο παραπάνω υπέροχος μύθος αν και δεν είναι επιστημονικά τεκμηριωμένος, δεν παύει να ακούγεται ευχάριστα…

Το πορτοκάλι και το νεράντζι δεν έχουν μεγάλη παρουσία στη λαογραφία και στη φρασεολογία μας, σε σύγκριση με άλλα φρούτα, ίσως επειδή ήρθαν κάπως αργά.

Λέγεται πως από τις κοιλάδες της Ινδίας κρατά η καταγωγή της λεμονιάς, του κίτρου, της πορτοκαλιάς…

Υπάρχει βέβαια η παροιμία «Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια», δηλαδή κανείς δεν είναι αναντικατάστατος, είτε πρόκειται για ερωτικό σύντροφο είτε για προμηθευτή ή για ό,τι άλλο.

Υπάρχουν και τα παιδικά παιχνίδια, «όταν σου λέω πορτοκάλι να βγαίνεις», το έκαναν τραγούδι και οι Κατσιμιχαίοι.

«……Όμως, κάθε φορά που θέλεις να ‘ρχεσαι από ‘δω,
απ’ το γυαλί να μπαινοβγαίνεις.
εμένα δε με βλέπουνε,
κι, όταν σου λέω πορτοκάλι τρεις φορές, να βγαίνεις.»

Ίσως να μην είναι γνωστό στους περισσότερους, αλλά την Ελλάδα τη λέμε, ειρωνικά συνήθως, «χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας».

Η φράση αυτή προέρχεται από ένα παιδικό ποίημα, αν δεν με απάτα η μνήμη μου βρίσκεται στο παλιό βιβλίο της Β’ Δημοτικού του Άγγελου Βλάχου, με τίτλο «Η γη της Ελλάδος», που το πρώτο του εξάστιχο είναι:

Ξεύρεις την χώραν όπου ανθεί
φαιδρά πορτοκαλέα
και κοκκινίζει η σταφυλή
και θάλλει η ελαία;
Ω! δεν την αγνοεί κανείς
είναι η γη η Ελληνίς.

Το ποίημα μιλάει με θαυμασμό για την Ελλάδα, αλλά –ίσως εξαιτίας του «φαιδρά», που βέβαια ο Βλάχος το χρησιμοποίησε με τη σημασία «χαρωπή», αλλά σήμερα σημαίνει «αστεία, γελοία», π.χ. φαιδρό πρόσωπο– στην τρέχουσα χρήση χρησιμοποιείται ειρωνικά, για να θίξουμε τα σημεία και τέρατα, και ιδίως τα παράλογα που συμβαίνουν σε ετούτη εδώ την χώρα…

Αυτά για το πορτοκάλι! Πάμε τώρα στις συνταγές μας και στη μαρμελάδα…

Αν σας αρέσει η ιδέα των συνταγών με πορτοκάλι δείτε τη συνταγή για γλυκό πορτοκάλι, αυτή την εύκολη, λαχταριστή πορτοκαλόπιτα, τη συνταγή μας για πιλάφι με γαρίδες και πορτοκάλι και αυτά τα ροδοψημένα μπουτάκια κοτόπουλο με πορτοκάλι!

Αν σας αρέσει να φτιάχνετε μαρμελάδες, τότε στα ηχωμαγειρέματα έχουμε παρουσιάσει αρκετές! Για ρίξτε μια ματιά…: | Μαρμελάδα Κυδώνι | Μαρμελάδα Σύκο | Μαρμελάδα Κορόμπουλο | Μαρμελάδα Βερίκοκο | Μαρμελάδα Φράουλα | Μαρμελάδα Ροδάκινο | Μαρμελάδα Λωτού |

Τι θα χρειαστείτε:

• 5-6 μεγάλα πορτοκάλια
• 1 κιλό ζάχαρη
• Ξύσμα πορτοκαλιού
• Χυμός από ένα λεμόνι

Πώς θα τη φτιάξετε:

Διαλέξτε ωραία, μεγάλα, σφιχτά, ζουμερά πορτοκάλια, βιολογικά.

Αφού τα πλύνετε πολύ καλά σκουπίστε τα και πάρτε το ξύσμα τους…

Μετά καθαρίστε τα από την άσπρη σάρκα τους και περάστε τα από το μπλέντερ.

Σε βαθιά και πλατιά κατσαρόλα, ρίξτε μια στρώση από την πούλπα πορτοκαλιού που προέκυψε και μετά λίγη από τη ζάχαρη, μετά πάλι πούλπα και μετά ζάχαρη ώσπου να τελειώσουν τα υλικά…

Ρίξτε μέσα και το ξύσμα των πορτοκαλιών, περιχύστε με τον χυμό λεμονιού, ανακατέψτε και βάλτε την κατσαρόλα στο μάτι…

Αφήστε την μαρμελάδα να βράσει σε δυνατή φωτιά για 30 λεπτάκια ανακατεύοντας διαρκώς.

Κατά τη διάρκεια του βρασμού θα δείτε να εμφανίζεται στην επιφάνεια ένας κίτρινος αφρός. Μην τον αφαιρέσετε από την αρχή.

Εκεί γύρω στο τέταρτο ο αφρός θα συγκεντρωθεί στις άκρες, οπότε μπορείτε να τον αφαιρέσετε με μεγαλύτερη ευκολία.

Στο εικοσάλεπτο βάλτε μια μικρή ποσότητα μαρμελάδας σε ένα πιατάκι και δοκιμάστε με το γνωστό τρόπο αν έχει πήξει.

Λίγο πριν την βγάλετε από την φωτιά ρίξτε μια-δυο βανίλιες. Αυτή είναι όλη κι όλη η διαδικασία.

Μέσα σε μια ωρίτσα θα έχετε φτιάξει αυτήν την υπέροχη μαρμελάδα που θα την φυλάξετε σε αποστειρωμένα βαζάκια (για να μάθετε πως να αποστειρώνετε εύκολα τα βάζα δείτε τη συνταγή για γλυκό βύσσινο).

Απολαύστε την κλασικά πανω σε φρυγανισμένο ψωμί με βούτυρο, αλλά σας προτείνω να την συνδυάσετε με μια ποικιλία τυριών που έχουν ελαφριά πικάντικη γεύση, όπως γραβιέρα, κεφαλοτύρι ή ένα ιταλικό πεκορίνο.

Δοκιμάστε την επίσης και με στραγγιστό πλήρες γιαούρτι και πείτε πως κάνετε αποτοξίνωση από την πολυφαγία ή …ό,τι άλλο σας βαραίνει…

Καλή επιτυχία φίλες μου!

Μέχρι το επόμενο μαγειρικό μας ραντεβού να περνάτε καλά και να προσέχετε τους υπέροχους και μοναδικούς εαυτούς σας.

Κρατηθείτε όσο είναι δυνατόν μακριά από σκέψεις και πράξεις που θα βαρύνουν τη συνείδησή σας γιατί όπως έλεγε και η γιαγιά Αθηνά «Η καθαρή συνείδηση είναι σαν το καθαρό χρυσάφι: όσο πιο καθαρή είναι, τόσο πιο υψηλή θα είναι η τιμή πώλησής της…»

Σας φιλώ αυγή.-