Πιστεύω, φίλες μου, πως η βυσσινάδα, μαζί με τη λεμονάδα, είναι τα καλύτερα σπιτικά αναψυκτικά!  Και το γλυκό βύσσινο, με το βελούδινο σιροπάκι του, ένα από τα πιο εύγευστα γλυκά κουταλιού.

Λεμόνια βρίσκουμε σχεδόν όλον τον χρόνο, βύσσινα όμως μπορούμε να βρούμε μόνο τώρα, Ιούνιο-Ιούλιο, γι’ αυτό πρέπει να βιαστείτε.

Εαρινό ηλιοστάσιο, σήμερα, αρχή καλοκαιριού λέγανε οι παλιοί.

Αυτό το γλυκό το έφτιαχνε ανέκαθεν, η γιαγιά Αθηνά, τέτοια εποχή μιας και τα βύσσινα περίσσευαν στο χωριό, τότε που σχεδόν κάθε σπίτι είχε και τη δική του βυσσινιά…

Όταν ωρίμαζαν τα βύσσινα και κρέμονταν ανάμεσα στα καταπράσινα φύλλα, ώριμα-ώριμα, βαθυκόκκινα, προκλητικά, η γιαγιά, έδινε το σύνθημα και εμείς, παιδιά τότε, σκαρφαλώναμε, σαν αίλουροι στα κλαδιά, και αφού γευόμασταν λαίμαργα τον ξινόγλυκο καρπό και πασαλείβαμε το πρόσωπό μας με τους χυμούς του, γεμίζαμε την ποδιά μας και την αδειάζαμε στη μεγάλη μπακιρένια κατσαρόλα, που η γιαγιά τη χρησιμοποιούσε μόνο για να φτιάχνει γλυκά κουταλιού.

Μετά, άρχιζε η ιεροτελεστία του καθαρίσματος των κουκουτσιών με την… παραμάνα.

Από τότε, δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο ξύπνημα, τώρα το καλοκαίρι, μετά το γλυκό μεσημεριανό ύπνο, από ένα ποτήρι παγωμένη βυσσινάδα.

Ούτε καλύτερο τονωτικό από ένα ποτηράκι μυρωδάτο λικέρ.

Αλλά και η ώρα του καφέ, άλλαζε διάσταση όταν συνοδευόταν από ένα πιατάκι με αυτό το εκθαμβωτικό σε χρώμα και ανεπανάληπτη γεύση, γλυκό.

Επίσης δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα πιο μεγαλοπρεπές, από ένα παγωτό κρέμα, περιχυμένο με γλυκό βύσσινο.

Απίστευτη χρωματική αντίθεση του βαθυκόκκινου, πάνω στην χρυσοκίτρινη κρέμα, στολισμένη εδώ κι εκεί με τραγανά βυσσινάκια!

Το μεγάλο μυστικό για ένα πετυχημένο γλυκό βύσσινο και κατά συνέπεια της βυσσινάδας, αλλά και του λικέρ είναι, πώς θα καταφέρεις να πετύχεις να παραμείνει το χρώμα έτσι όπως το πετύχαινε πάντα η γιαγιά Αθηνά, λαμπερό και κρυστάλλινο και να μην περάσει σε πιο καφέ αποχρώσεις.

Συνήθως το γλυκό σκουραίνει όταν παραβράσει και καραμελώσουν τα σάκχαρά του.

Όταν πάλι, το σταματήσετε νωρίτερα απ’ ότι πρέπει, το χρώμα του είναι ξεπλυμένα φωτεινό και το σιρόπι υδαρές.

Αν όμως το κατεβάσετε από τη φωτιά τη σωστή στιγμή, τότε ακριβώς που η σταγόνα από το σιρόπι δεν θα “απλώνει” στο πιάτο θα έχετε ένα γλυκό απόλυτα πετυχημένο.

Σας προτείνω λοιπόν να κάνετε το τεστ του «δεσίματος»…

Αφού ξαφρίσετε προσεχτικά το γλυκό, φροντίστε να έχετε δίπλα σας ένα λευκό πιάτο όπου επάνω θα στάξετε την τελευταία σταγόνα σιροπιού που θα στάξει από την ξύλινη κουτάλα.

Ελέγξτε το χρώμα του σιροπιού αλλά και το πόσο “απλώνει”.

Σε τακτά διαστήματα κάντε το ίδιο τεστ παρατηρώντας τον κόμπο του σιροπιού, που σιγά-σιγά αρχίζει και αποκτά ύψος.

Όταν το δέσιμο φτάσει στην πυκνότητα της τέταρτης σταγόνας, όπως στην παρακάτω φωτογραφία, βγάλτε το γλυκό από τη φωτιά και βάλτε το στα βαζάκια…

Θυμάμαι ότι η γιαγιά Αθηνά χρησιμοποιούσε πάντα μια ξύλινη κουτάλα στα γλυκά κουταλιού, που την ονόμαζε «μαρμελαδοκουτάλα». Κανείς δεν τολμούσε να χρησιμοποιήσει αυτήν την κουτάλα για άλλη χρήση. «Το ξύλο» έλεγε, «απορροφά μυρωδιές».

Επίσης, η ξύλινη κουτάλα ήταν για τη γιαγιά Αθηνά, δείκτης για το σωστό δέσιμο του γλυκού, γιατί το ξύλο απορροφά το ζεστό υγρό και όταν το σιρόπι είναι ακόμα υδαρές, βγάζοντας την κουτάλα, το ξύλο δείχνει σχεδόν στεγνό.

Όταν το σιρόπι έχει δέσει, το ξύλο της κουτάλας έχει αποκτήσει ένα λούστρο, το οποίο δεν απορροφάται, ακόμα κι αν είναι καυτό το σιρόπι…

Αν σας αρέσουν τα γλυκά από φρούτα η διαδικασία είναι πάνω κάτω η ίδια.

Δειτε και τις συνταγές για γλυκό βερίκοκο, γλυκό κυδώνι, γλυκό φράουλα, γλυκό σύκο, γλυκό πορτοκάλι ή γλυκό ακτινίδιο…

Υλικά:

• 2 κιλά βύσσινα
• 1 κιλό ζάχαρη (δύο κιλά αν το θέλετε πιο γλυκό)
• Χυμός δύο λεμονιών
• 1 βανίλια (προαιρετικά)

Εκτέλεση:

Το γλυκό βύσσινο προσωπικά το προτιμώ λίγο ξινούτσικο. Άλλωστε αυτή η οξύτητα είναι και το χαρακτηριστικό που το κάνει ιδιαίτερο.

Αν πάλι εσείς το προτιμάτε πιο γλυκό αυξήστε τη ζάχαρη.

Πλύνετε καλα-καλά τα βύσσινα.

Αφαιρέστε τα κουκούτσια τους και βάλτε τα, σε ένα ποτήρι όπου θα το έχετε γεμίσει μέχρι την μέση με νερό.

Προσθέστε στα βύσσινα, το νερό του ποτηριού, αφού σουρώσετε τα κουκούτσια…

Ραντίστε με τον χυμό του ενός λεμονιού.

Σκορπίστε επάνω από τα βύσσινα τη ζάχαρη.

Αφήστε τα για μισή ωρίτσα να αρχίσει να “ποτίζει” η ζάχαρη και βάλτε τα στο μάτι της κουζίνας.

Μόλις αρχίσει ο βρασμός και η ζάχαρη πάρει το χρώμα του βύσσινου κλείστε το μάτι…

Αφήστε όλη νύχτα αγκαλιά τη ζάχαρη με το βύσσινο. Αυτό είναι ένα από τα μυστικά για να διατηρήσει το γλυκάκι σας το λαμπερό του χρώμα μέχρι το τέλος.

Την επόμενη, βάλτε το μίγμα σε μεγάλη κατσαρόλα, σε μέτρια φωτιά.

Ξύστε με ένα ξύλινο κουτάλι τον πάτο της κατσαρόλας γιατί μπορεί να έχει κατακαθίσει η ζάχαρη, μέχρι να βεβαιωθείτε ότι όλη η ζάχαρη έχει διαλυθεί, ακόμα και από τα πλαϊνά της κατσαρόλας.

Δυναμώστε τη φωτιά και φέρτε το μίγμα σε βρασμό.

Για την επόμενη μισή ώρα, μην τολμήσετε και απομακρυνθείτε ούτε λεπτό από την κατσαρόλα. Το γλυκό θα φουσκώνει απότομα και μπορεί να ξεχειλίσει…

Χρειάζεται να το ξαφρίσετε προσεκτικά.

Στα 15 λεπτά αφαιρέστε με την τρυπητή κουτάλα τα βύσσινα.

Βάλτε τη μεγαλύτερη ποσότητα του σιροπιού σε μπουκάλια και χρησιμοποιείστε την όταν θέλετε να φτιάξετε βυσσινάδα, προσθέτοντας παγωμένο νερό, (στις αναλογίες που θέλετε), ή για να φτιάξετε λικέρ, (σε αναλογία 1 μέρος σιρόπι – 2 αλκοόλ).

Προτιμήστε βότκα, κονιάκ ή τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο.

Δείτε και τις συνταγές για λικέρ μανταρίνι ή λικέρ καρύδι ή λικέρ φράουλα ή λικέρ ρόδι ή λικέρ αρμπαρόριζα…

Αφήστε το σιρόπι που έμεινε στην κατσαρόλα να βράσει ώσπου να “δέσει”.

Αδειάστε τα βύσσινα μέσα στην κατσαρόλα, στύψτε τον χυμό του δεύτερου λεμονιού, αρωματίστε με τη βανίλια (προαιρετικά), ανακατέψτε και αφήστε το γλυκό σας να πάρει δυο-τρεις βράσεις ακόμα…

Ξανακάντε το τέστ δεσίματος.

Αποστειρώστε τα βαζάκια. Η διαδικασία είναι η εξής: Πρώτα σαπουνίστε καλά τα βαζάκια.

Έπειτα ξεπλύνετε τα με άφθονο τρεχούμενο νερό…

Σκουπίστε τα βαζάκια καλά με μια καθαρή πετσέτα…

Τέλος, τοποθετήστε τα βαζάκια στο φούρνο της κουζίνας στους 100 βαθμούς για 10-15 λεπτά…

Γεμίστε τα καυτά βαζάκια με αυτό το υπέροχο καλοκαιρινό γλυκό.

Κλείστε τα βάζα προσεχτικά με τα καπάκια και αναποδογυρίστε. Φυλάξτε το σε δροσερό, σκοτεινό μέρος και μετά το άνοιγμα στο ψυγείο.

Καλή επιτυχία φίλες μου!

Μέχρι το επόμενο μαγειρικό μας ραντεβού να περνάτε καλά και  να προσέχετε τους υπέροχους μοναδικούς εαυτούς σας.

Μη σας πτοούν οι καθημερινές δυσκολίες που ξεφυτρώνουν από εκεί που δεν το περιμένεις.

Αντιμετωπίστε τις με υπομονή και σοφία, γιατί όπως έλεγε και η γιαγιά Αθηνά: «Η πέτρα, το σίδερο, το ατσάλι δεν αντέχουν. Ο άνθρωπος αντέχει……»

Σας φιλώ αυγή.