Σήμερα θα φάμε χυλόπιτα. Όχι όμως σαν εκείνη της γνωστής φράσης «έφαγα χυλόπιτα», που θα την έχετε ακούσει σίγουρα. Η φράση χρησιμοποιείται στην αργκό και υποδηλώνει την απόρριψη και μάλιστα τη ερωτική απόρριψη.

Όσο κι αν μοιάζει περίεργο, η φράση έχει κυριολεκτική σημασία και η προέλευσή της εντοπίζεται στις αρχές του 19ου αιώνα. Εκείνη την περίοδο η ιατρική επιστήμη δεν ήταν διαδεδομένη και κυριαρχούσε η πρακτική ιατρική.

Πολλοί, που εμφανίζονταν ως σωτήρες ήταν στην ουσία απατεώνες ή όπως τους έλεγαν αλλιώς κομπογιαννίτες. Ένας από αυτούς ήταν ο Παρθένης Νένιμος από τα Γιάννενα. Η περιοχή των Ιωαννίνων «γέννησε» άλλωστε και τον όρο κομπογιαννίτης…

Ετυμολογικά, η λέξη προέρχεται από τη συνένωση των λέξεων “κομπώνω”, που σημαίνει δένω με μάγια και “Ιωαννίτης”.

Οι πρακτικοί θεραπευτές που δρούσαν γύρω από τη χαράδρα του Βίκου χρησιμοποιούσαν κόμβους, δηλαδή ρίζες για τα γιατροσόφια τους και έδεναν τα βότανα που αποξήραιναν σε μαντήλια σε σχήμα πουγκιού, δηλαδή κόμβου.

Έτσι από τους κόμπους, ονομάστηκαν κομπογιαννίτες. Αργότερα ο όρος διαδόθηκε και χρησιμοποιήθηκε για όλους τους εμπειρικούς «γιατρούς».

Ο κομπογιαννίτης Νένιμος, λοιπόν εκτός από τους βαριά αρρώστους, θεράπευε και τους βαριά ερωτευμένους. Ιδιαίτερα εκείνους που δεν έβρισκαν ανταπόκριση και υπέφεραν από τον ερωτικό καημό…

Το «φάρμακο» ήταν ένας παχύς χυλός από σιτάρι με μπαχαρικά, ψημένος στον φούρνο, τον οποίο έπρεπε οι «παθόντες», οι ερωτικά απογοητευμένοι, να τον καταναλώσουν για τρία συνεχόμενα πρωινά, νηστικοί.

Έτσι καθιερώθηκε να λέγεται πως όποιος ερωτευόταν χωρίς ανταπόκριση είχε «φάει χυλόπιτα» για να του περάσει ο πόνος του έρωτα… Αυτά για την ιστορία.

Σας το υπογράφω όμως πως η δική μου η χυλόπιτα μπορεί να μη θεραπεύει από το πάθος του έρωτα αλλά όποιος τη γευτεί σίγουρα θα την… ερωτευτεί!

Αν, λοιπόν θέλετε να φτιάξετε κάτι γρήγορο αλλά όχι πρόχειρο, νόστιμο αλλά όχι βαρύ, κάτι που θα θεραπεύσει με όμορφο τρόπο την πείνα, θα το τιμήσουν και θα το ευχαριστηθούν όλοι στην οικογένεια, φτιάξτε την χυλόπιτα, το “παρβαλιάκ” (στα αρβανήτικα) ή την “παλτσίντα” (στα βλάχικα) και θα με θυμηθείτε.

Η συνταγή είναι παραδοσιακή.

Η γιαγιά Αθηνά την πήρε από τη μαμά της και πάει λέγοντας. Βέβαια η γιαγιά Αθηνά την έψηνε πάνω στην “πιροστιά” και από πάνω έβαζε τη μεγάλη γάστρα, το “σάτσι”.

Μοσχοβόλαγε η γειτονιά. Η νοστιμιά εκείνης της παλτσίντας δεν περιγράφεται…

Μετά ανέλαβε τα ηνία η μαμά μου η οποία δεν τα κατάφερε και άσχημα. Όχι πως θέλω να το παινευτώ αλλά σαν το παρβαλιάκ της μαμάς μου, δεν υπάρχει.

Αφράτο, μοσχομυριστό, ροδοψημένο, όχι στο “σάτσι” αλλά στον φούρνο της μεγάλης “μασίνας”… δεν υπάρχει σας λέω.

Και βέβαια τη συνταγή την κρατώ και τη μοιράζομαι μαζί σας με τα μικρά μυστικά που εξασφαλίζουν τη σίγουρη επιτυχία…

Τι θα χρειαστείτε (για ένα μεγάλο ταψί κουζίνας):

• 6 κούπες γεμάτες αλεύρι
• 4 κούπες χλιαρό νερό
• 1 κύβο μαγιά μπύρας νωπή (50 γρ.)
• Μισό κιλό τυρί φέτα θρυμματισμένη ή ξινή μυζήθρα
• 200 γρ. βούτυρο γάλακτος ή μαργαρίνη
• Λίγη ζάχαρη
• 1 κουταλιά της σούπας αλάτι

Πώς θα τη φτιάξετε:

Σε βαθιά κατσαρόλα ρίξτε το νερό και χλιαρώστε το.

Βάλτε σε ένα μπολάκι λίγο από το χλιαρό νερό, τη ζάχαρη και τη μαγιά. Ανακατέψτε καλά-καλά για να λιώσει η μαγιά.

Στο υπόλοιπο νερό ρίξτε το αλάτι, το αλεύρι και τη διαλυμένη μαγιά και ανακατέψτε με το χέρι σας ώσπου να πετύχετε έναν πηχτό χυλό…

Δουλέψτε τον χυλό πολύ καλά ώσπου να γίνει λείος και χωρίς κόμπους.

Προσοχή! Ο χυλός δεν πρέπει να είναι αραιός. Αν σας βγει αραιός, ρίξτε λίγο αλεύρι. Αν σας βγει πολύ πηχτός, ρίξτε λίγο ακόμα χλιαρό νερό.

Καλύψτε την κατσαρόλα και αφήστε τον χυλό να ξεκουραστεί και να φουσκώσει σε μέρος ζεστό γύρω στη μία ώρα…

Ανάψτε τον φούρνο στους 200 βαθμούς. Θρυμματίστε τη φέτα.

Αλείψτε πολύ καλά το ταψί της κουζίνας με 1/3 περίπου της ποσότητας του βουτύρου και το υπόλοιπο βάλτε το σε ένα μικρό σκεύος και λιώστε το.

Ρίξτε τον χυλό στο ταψί και απλώστε τον ομοιόμορφα…

Σκορπίστε από πάνω τη θρυμματισμένη φέτα…

Ραντίστε με το λιωμένο βούτυρο.

Αφήστε το ταψί με τον χυλό να καθίσει λίγο ακόμα…

Όταν αρχίσει να φουσκώνει, μετά από ένα τεταρτάκι περίπου, η χυλόπιτα είναι έτοιμη να μπει στον φούρνο.

Ψήστε για 30-40 λεπτά, ώσπου να ροδοκοκκινίσει και να μοσχομυρίσει.

Καλή επιτυχία φίλες μου και καλή σας όρεξη..!

Μέχρι το επόμενο ραντεβού μας καλά να περνάτε και να προσέχετε του υπέροχους εαυτούς σας.

Φροντίστε ότι κάνετε να το κάνετε με καθαρή συνείδηση γιατί όπως έλεγε και η γιαγιά Αθηνά: «Η στιγμή της πραγματικής ησυχίας σου δεν είναι εκείνη, όπου κοιμάσαι ‘συ, αλλ’ εκείνη, όπου κοιμάται ήσυχα η συνείδησή σου…»

Σας φιλώ αυγή.