“Λεφτόκαρα” στο χωριό μου ονομάζαμε τους καρπούς της Λεφτοκαριάς. Λεφτοκαριά είναι η γνωστή σε όλους μας φουντουκιά που μας χαρίζει τα φουντούκια, αυτόν τον υπέροχο θρεπτικό και χορταστικό καρπό.

Εκείνη την εποχή οι άνθρωποι στην ύπαιθρο κατανάλωναν ότι καλλιεργούσαν και ότι η φύση τους έδινε απλόχερα και στην ώρα τους.

Στα μέσα Αυγούστου λοιπόν, μαζεύαμε τα λεφτόκαρα από τις λεφτοκαριές που φύτρωναν αντικριστά -ένας θεός ξέρει από πότε- στις δυο όχθες του ποταμού.

Ήταν τόσο ψηλές που τα κλαδιά τους αγκαλιάζονταν και σχημάτιζαν έναν θόλο πυκνό τόσο, που ούτε οι αχτίδες του ήλιου δεν μπορούσαν να το διαπεράσουν…

Κάτω από αυτόν το θόλο κυλούσαν ορμητικά και απειλητικά τα νερά του ποταμού. Τον Αύγουστο τα νερά υποχωρούσαν και το ποτάμι μας… επέτρεπε να περπατήσουμε στις άκρες της κοίτης του, να σκαρφαλώσουμε στους χοντρούς κορμούς των δέντρων και να μαζέψουμε τους πολύτιμους καρπούς τους.

Τρώγαμε πρώτα όσα λεφτόκαρα χωρούσε το στομάχι μας σπάζοντας το τρυφερό τους κέλυφος με τα δόντια μας και μετά μαζεύαμε όσα χωρούσε η ποδιά μας και τα απλώναμε στον ήλιο να ξεραθούν…

Αυτά τα υπέροχα «βουτήματα» τα φτιάχναμε παλιά στο σπίτι μας  με την είσοδο του Φθινοπώρου, γιατί αυτήν την εποχή είχαμε μπόλικά ξερά φουντούκια.

Βέβαια τότε δεν τα λέγαμε «βουτήματα» γιατί δεν τα βουτούσαμε πουθενά. Εμείς τα είχαμε βαφτίσει «Τα πεταλάκια της γιαγιάς» και απλά τα… “βουτούσαμε” από το ταψί και τα τραγανίζαμε μόλις η γιαγιά μου τα έβγαζε ζεστά-ζεστά  από τον φούρνο.

Η συνταγή είναι παρόμοια με αυτήν του χριστουγεννιάτικου κουραμπιέ αλλά περιέχει χοντροκοπανισμένο ψημένο φουντούκι και φρέσκο βούτυρο κατσικίσιο και αυτό αλλάζει τη γεύση και την κάνει ιδιαίτερη…

Υλικά:

• 400 γρ. αλεύρι
• 250 γρ. βούτυρο φρέσκο
• 100 γρ. ζάχαρη άχνη
• 1 αυγό και ένας επιπλέον κρόκος
• 1 φλ. τσαγιού φουντούκια
• 1 κουτ. γλυκού γεμάτη μπέικιν πάουντερ
• 2-3 βανίλιες
• Ξύσμα ενός λεμονιού
• 1 συσκευασία σοκολάτα κουβερτούρα (250 γρ.)
• 1 κρόκος αυγού για το άλειμμα

Εκτέλεση:

Χοντροκοπανίστε στο μούλτι τα φουντούκια και βάλτε τα για δέκα λεπτά στον φούρνο στους 200 βαθμούς.

Βγάλτε το βούτυρο από το ψυγείο και αφήστε το αρκετή ώρα σε θερμοκρασία περιβάλλοντος να μαλακώσει.

Χτυπήστε σε λεκανίτσα το βούτυρο με την άχνη καλά να αφρατέψουν και στη συνέχεια προσθέστε το αυγό ολόκληρο και μετά τον κρόκο.

Εξακολουθήστε το χτύπημα και αφού αφομοιωθούν τα αυγά ρίξτε το ξύσμα, τις βανίλιες και τα φουντούκια.

Τέλος αφού κοσκινίσετε το αλεύρι με το μπέικιν πάουντερ, προσθέστε τα σιγά-σιγά και ανακατέψτε το μίγμα με το χέρι σας.

Ζυμώστε το για λίγο απαλά…

Θα προκύψει μια ζύμη μαλακιά και αφράτη.

Σκεπάστε την με μεμβράνη και αφήστε την στο ψυγείο για 30 λεπτά. Θα μπορέσετε έτσι να την πλάσετε ευκολότερα.

Στο διάστημα που μεσολαβεί λιώστε την κουβερτούρα και καλύψτε το πάτο  του ταψιού της κουζίνας με ένα κομμάτι λαδόκολλα.

Το πλάσιμο είναι το δυσκολότερο σημείο της διαδικασίας γιατί η υφή της ζύμης είναι τέτοια, που σπάει εύκολα.

Μην πτοείστε όμως, πάρτε ένα κομμάτι ζύμης πλάστε το για λίγο στο χέρι σας και φτιάξτε ένα κορδόνι  μήκους δέκα εκατοστά περίπου και πάχους ενός δαχτύλου.

Γυρίστε το ελαφρά για να πάρει το σχήμα μικρού πέταλου. Βουτήξτε τις δυο άκρες του πέταλου στη λιωμένη κουβερτούρα και τοποθετήστε το πάνω στη λαδόκολλα…

Συνεχίστε με τον ίδιο τρόπο μέχρι να τελειώσει η ζύμη. Χτυπήστε τον κρόκο του αυγού με λίγο νερό και μ’ ένα πινελάκι αλείψτε την επιφάνεια των γλυκών.

Ψήστε τα σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς. Θα μοσχομυρίσει ο χώρος.

Βγάλτε τα όταν αρχίσουν να ροδίζουν και απολαύστε την τραγανή… “φουντουκάτη” γεύση τους.

Φτιάξτε τα και μη λυπάστε ούτε κόπο ούτε χρόνο. Άλλωστε ο χρόνος που χάνετε για να κάνετε κάτι που σας αρέσει που στη συνέχεια θα δώσει χαρά σ’ αυτούς που αγαπάτε ποτέ δεν θεωρείται χρόνος χαμένος.

Ραντεβού στην επόμενη συνταγή…

Σας φιλώ  αυγή!