Σας το έχω εξομολογηθεί, θαρρώ, και στο παρελθόν, πως τη σχέση μου με τα γλυκά δεν θα τη χαρακτήριζα ερωτική και αυτό γιατί εμένα σπάνια με πιάνει μανία να φάω κάτι γλυκό.

Σπάνια νιώθω αυτό που οι φίλες μου το αποκαλούν “λιγούρα”.

Όταν, όμως, συμβαίνει, και μεταξύ μας, μεγαλώνοντας παρατηρώ ότι συμβαίνει όλο και πιο συχνά, προτιμώ να σβήσω αυτή μου την επιθυμία, όχι με ένα κομμάτι τούρτα για παράδειγμα, ή κάτι άλλο πολύπλοκο, αλλά με ένα γλυκό του κουταλιού.

Ίσως γιατί η μανούλα μου είχε ειδικότητα στα γλυκά του κουταλιού και τα έφτιαχνε ωραιότατα, όλον τον χρόνο, με φρούτα εποχιακά…

Κάθε εποχή και το φρούτο της, κεράσια, φράουλες, ροδάκινα, βερίκοκα, μελιτζανάκια, πορτοκάλια, μήλα, όλα γίνονταν λαχταριστό γλυκό, λαμπερή μαρμελάδα ή υπέροχο γλυκόπιοτο λικεράκι.

Έτσι τα είχαμε στη διάθεσή μας όποτε τα λαχταρούσαμε, μιας και τα ράφια του κελαριού μας ήταν πάντα γεμάτα με κάθε λογής από αυτά.

Προσωπικά, τα περίπλοκα γλυκά τα φτιάχνω μεν, αλλά τα απολαμβάνουν άλλοι, αφού δεν είναι καθόλου του γούστου μου. Άσε που τα θεωρώ και τελείως περιττές παχυντικές θερμίδες.

Οπότε φτιάχνω και γλυκά κουταλιού όπως η μανούλα μου, κυρίως με τα φρούτα της εποχής.

Να λοιπόν το πιο ενδιαφέρον φθινοπωρινό φρούτο που γίνηκε γλυκό κουταλιού, με ελάχιστες θερμίδες, γευστικότατο και πάνω απ’ όλα εύκολο και γρήγορο…

Στα ηχωμαγειρέματα έχουμε δημοσιεύσει αρκετές συνταγές για γλυκά κουταλιού. Διαλέξτε και πάρτε:

• Γλυκό ακτινίδιο
• Γλυκό πορτοκάλι
• Γλυκό κυδώνι
• Γλυκό σύκο (συκαλάκι)
• Γλυκό φράουλα
• Γλυκό βερίκοκο
• Γλυκό βύσσινο

Τι θα χρειαστείτε:

• 1 κιλό μήλα (καθαρισμένα)
• 2 ποτήρια νερό
• 1 ποτήρι ζάχαρη
• 2 βανίλιες
• 1 ξυλάκι κανέλας
• Χυμός ενός λεμονιού

Πώς θα το φτιάξετε:

Διαλέξτε μήλα μέτρια σε μέγεθος.

Κόψτε κάθε ένα μήλο στα δυο και μετά στα τέσσερα. Καθαρίστε το από τη φλούδα του και τα κουκούτσια.

Βάλτε τα καθαρισμένα μήλα σε ένα βαθύ δοχείο.

Ραντίστε τα με τον χυμό του λεμονιού. Ανακατέψτε για να πάει παντού το λεμόνι. Έτσι δε θα οξειδωθούν και δε θα σκουρύνουν…

Σε κατσαρολάκι ρίξτε το νερό και βάλτε το στο μάτι της κουζίνας.

Μόλις αρχίσει να βράζει, ρίξτε τη ζάχαρη και αμέσως μετά τα μήλα…

Προσθέστε το ξυλάκι της κανέλας και τις βανίλιες.

Ανακατέψτε καλά και αφήστε τα να βράσουν σε μέτρια φωτιά.

Σε ένα εικοσάλεπτο θα έχει απορροφηθεί σχεδόν όλο το σιρόπι. Θα μείνει τόσο όσο χρειάζεται…

Κλείστε το μάτι και αφήστε το γλυκό να κρυώσει…

Αποθηκεύστε το σε γυάλινα βάζα και συντηρήστε το στο ψυγείο.

Καλή επιτυχία φίλες μου και καλά μαγειρέματα.

Μέχρι το επόμενο ραντεβού μας, να περνάτε καλά, να προσέχετε τους μοναδικούς και υπέροχους εαυτούς σας και να έχετε υπ’ όψιν σας αυτό που έλεγε η γιαγιά Αθηνά: «Κανείς δεν στέκεται τόσο ψηλά ώστε να μην μπορεί να φτάσει ψηλότερα και κανείς δεν στέκεται τόσο χαμηλά ώστε να μην μπορεί να πέσει χαμηλότερα…».

Σημείωση:

Τα μηλαράκια της φωτογραφίας είναι από το φυτώριο μας. Βιολογικά χωρίς ραντίσματα λιπάσματα κτλ. Τις μηλιές τις φύτεψε ο μπαμπάς μου, πριν πολλά χρόνια. Ίσως πριν γεννηθούμε εγώ και οι αδερφές μου. Όσο ζούσε, αφιέρωνε χρόνο από τον λιγοστό που διέθετε, τις φρόντιζε, τις περιποιόταν με αγάπη και αυτές έδιναν καρπούς μεγάλους και πολλούς και ζουμερούς. Από τότε που μας άφησε, τις αφήσαμε κι εμείς στην τύχη τους. Κάποιες ξεράθηκαν δυστυχώς. Όσες απόμειναν συνεχίζουν να μας δίνουν τα μήλα τους, λιγοστά, είναι η αλήθεια, κάπως μικρά και ταλαιπωρημένα, με σημαδάκια και ατέλειες αλλά το ίδιο νόστιμα…

Σας φιλώ, αυγή.