Το μπρόκολο είναι από τα λιγοστά μη εξωτικά οπωρολαχανικά που έχουν περίπου την ίδια ονομασία, με μικρές διαφοροποιήσεις, σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες -ίσως μάλιστα να είναι και το μοναδικό, δεν μου έρχεται άλλο στο μυαλό.

Το μπρόκολο, σύμφωνα με τους διατροφολόγους, παρουσιάζει αξιόλογα οφέλη για την υγεία, αλλά πολύς κόσμος τα βρίσκει πικρά ή άγευστα κι έτσι σπάνια θα βρεις κάποιον που να τα εκθειάζει από γαστρονομική άποψη – το πολύ να ακούσεις για τα διατροφικά τους πλεονεκτήματα ή για το ότι έχουν «αρνητικές θερμίδες» (με την έννοια πως ο οργανισμός καταναλώνει για να τα πέψει περισσότερες θερμίδες απ’ όσες παίρνει, αλλά δεν ξέρω αν ισχύει ο ισχυρισμός).

Επίσης είναι και η μυρωδιά που αναδίδει κατά τον βρασμό που λειτουργεί ανασταλτικά. Θα έλεγα, εν κατακλείδι πως έχει ορκισμένους εχθρούς και ορκισμένους φίλους.

Κάπου διάβασα πως ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Μπους ο πρεσβύτερος, μόλις ανέλαβε καθήκοντα έβαλε βέτο και τροποποίησε το μενού του Λευκού Οίκου εξοβελίζοντας τα μπρόκολα, που τα είχε άχτι, λέει, επειδή όταν ήταν μικρός τον ανάγκαζαν να τα τρώει.

Κάνουν κάτι τέτοιες χειρονομίες… οι ηγέτες για να δείχνουν ανθρώπινοι και κοντά στον μέσο άνθρωπο.

Στα φρασεολογικά μας βρίσκουμε τη φράση «Τι λάχανα, τι μπρόκολα». Λέγεται για πράγματα που ελάχιστα διαφέρουν. Είναι σαν λέμε «μια από τα ίδια». Λέγεται ότι η φράση έγινε διάσημη όταν τη χρησιμοποίησε ο Χαρίλαος Φλωράκης για να σχολιάσει τον επιχειρούμενο εκδημοκρατισμό το 1973 με τον Μαρκεζίνη (για όσες και όσους θυμούνται).

Επίσης δεν γνωρίζω γιατί το μπρόκολο χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει κάποιον εντελώς βλάκα. «Άστο μωρέ το μπρόκολο», λέμε.

Άλλη αξίωση δεν βρήκα να έχει το ταπεινό μπρόκολο στη φρασεολογία μας, οπότε το αφήνω για να περάσω στην μαγειρική του αξιοποίηση…

Η πιο ελαφριά και υγιεινή εκδοχή του είναι αυτή που γνωρίζουμε όλοι: Μαγειρεμένο στον ατμό ή βρασμένο, σκέτο, ως απλή σαλάτα με λάδι και λεμόνι, ή δίπλα σε ψαρικά και ψητά κρέατα.

Η πιο νόστιμη όμως, η μια από τις πιο νόστιμες, είναι αυτή που σας προτείνω: Μαγειρεμένο “αλλιώς”, στον φούρνο, με πιπεριές, μια ελαφριά σάλτσα και κάμποσα τυριά.

Είναι συνδυασμός που αξίζει να δοκιμάσετε, αν μη τι άλλο για να δείτε τα μπρόκολα αλλιώς…

Δείτε και τη συνταγή για τη ξυδάτη πιπεροσαλάτα της Σοφίας.

Τι θα χρειαστείτε:

• 1 κιλό μπρόκολα
• 1 μέτριο κρεμμύδι
• 1 μέτρια κόκκινη πιπεριά
• 2 μέτριες πιπεριές πράσινες
• 3 αυγά
• 2 ποτήρια γάλα (400 ml.)
• 4 κ. σ. αλεύρι
• 1 φακελάκι μπέικιν πάουντερ
• 5 κ. σ. ελαιόλαδο
• Άνηθος ψιλοκομμένος
• Αλάτι
• 100 γρ. διάφορα τυριά που λιώνουν
• Λίγο λάδι για το άλειμμα του ταψιού

Πώς θα το φτιάξετε:

Ξεχωρίστε τα μπρόκολα σε φουντίτσες, αφαιρώντας τα πολύ σκληρά μέρη και πλύνετέ καλά, κάτω από τρεχούμενο νερό…

Σε κατσαρόλι βάλτε αρκετό νερό, ένα κουταλάκι του γλυκού αλάτι, μια κουταλιά της σούπας γάλα και βράστε τα μπρόκολα για 5 με 7 λεπτά.

Αν αναρωτιέστε σε τι εξυπηρετεί το γάλα που προσθέσαμε στο νερό, σας ενημερώνω ότι σας γλυτώνει από τη δυσάρεστη μυρωδιά που αναδίδουν κατά τον βρασμό τους τα μπρόκολα και επίσης βοηθάει να διατηρούν το ωραίο ζωηρό πράσινο χρώμα τους.

Αλείψτε ένα ταψάκι με λίγο ελαιόλαδο και απλώστε τα βρασμένα μπρόκολα.

Ψιλοκόψτε το κρεμμύδι.

Κάντε το ίδιο και με τις πιπεριές.

Ρίξτε ελάχιστο ελαιόλαδο στο τηγάνι και προσθέστε τα ψιλοκομμένα λαχανικά.

Αφήστε να αχνίσουν για 10-15 λεπτά ανακατεύοντας συνεχώς και απλώστε τα ομοιόμορφα πάνω από τα μπρόκολα.

Σε βαθύ δοχείο σπάστε τα αυγά και ανακατέψτε λίγο με το σύρμα…

Προσθέστε το γάλα, το αλεύρι, το λάδι, το μπέικιν, το αλάτι και τον άνηθο ψιλοκομμένο και ανακατέψτε με το σύρμα για να σπάσουν τυχόν σβωλάκια…

Ρίξτε το μίγμα επάνω από τα μπρόκολα.

Πασπαλίστε με τα τυριά και ψήστε στους 200 βαθμούς σε προθερμασμένο φούρνο για 25 λεπτάκια ώσπου να λιώσουν τα τυριά και να ροδοκοκκινίσει η επιφάνεια…

Καλή επιτυχία φίλες μου και καλά μαγειρέματα.

Μέχρι το επόμενο μαγειρικό μας ραντεβού να περνάτε καλά, να προσέχετε τους μοναδικούς και υπέροχους εαυτούς σας και να έχετε κατά νου αυτά που έλεγε η γιαγιά Αθηνά: “Υπάρχουν δύο τρόποι για να λάμψεις. Να αντανακλάς το ξένο φως, ή να δημιουργείς το δικό σου…“

Σας φιλώ αυγή.