Για την παραδοσιακή ποντιακή κουζίνα και τα καλά της, έχω γράψει σε προηγούμενη συνταγή, φίλες μου, οπότε λέω σήμερα να μην αναλωθώ σε επαναλήψεις.
Θα σας πω μόνο ότι επειδή με παραξένεψε κάπως το όνομα αυτών των γλυκών, έψαξα και βρήκα πως η λέξη ωτίν, πληθυντικός τα ωτία, προέρχεται από το αρχαίο “ους”, του ωτός και το μεταγενέστερο ουσιαστικό “ωτίο”.
Τα ωτία λοιπόν, ονομάστηκσν έτσι γιατί το σχήμα τους παραπέμπει σε… αυτί.
Τα γλυκίσματα αυτά τα παρασκεύαζαν παλιά στον Πόντο, τα έψηναν στο τηγάνι και τα πρόσφεραν, στους γάμους, στους αρραβώνες, σε επισκέψεις που έκαναν στη λεχώνα ως δώρημα, αλλά και στις διάφορες γιορτές.
Όμως, ακόμα και σήμερα ουκ ολίγες νεαρές Πόντιες νοικοκυρές, ακολουθώντας την παραδοσιακή συνταγή, τα φτιάχνουν με μεγάλη επιτυχία…
Είναι νόστιμα, και παρ’ όλο που ψήνονται στο τηγάνι, δεν απορροφούν πολύ λάδι και όσο και αν ακούγεται παράξενο είναι “πανάλαφρα” και εύπεπτα.
Τρώγονται άνετα ακόμα και κρύα. Αρέσουν πολύ και στα παιδιά, οπότε, μπορούν να αντικαταστήσουν κάποιες φορές, το απογευματινό κολατσιό, ή και το κολατσιό του σχολείου.
Είναι επίσης ότι πρέπει, για να συνοδέψετε τον καφέ, αλλά και για να “κόψετε” την απογευματινή βασανιστική λιγούρα που εμφανίζεται ξαφνικά και για να την καταπολεμήσουμε κατεβάζουμε ότι βρούμε μπροστά μας…
Υλικά (για περίπου 30 κομμάτια):
- 5-6 αυγά
- 1 κούπα ζάχαρη
- 2 κεσεδάκια αγελαδινό γιαούρτι
- 1 φακελάκι μπέικιν πάουντερ
- Αλεύρι για όλες τις χρήσεις (περίπου 1 κιλό)
- 1 κουταλιά ελαιόλαδο
- ½ κουτ. γλυκ. σόδα
- 1 κουτ. γλυκ. αλάτι
- 1 κουτ. σουπ. ξύδι
- 1-2 βανίλιες (προαιρετικά)
Εκτέλεση:
Χτυπήστε καλά τα αυγά με τη ζάχαρη και προσθέστε το γιαούρτι και τις βανίλιες…



Συνεχίστε το χτύπημα μέχρι να γίνει ένα ομοιογενές μίγμα…

Κοσκινίστε το μισό αλεύρι με το μπέικιν και τη σόδα και ρίξτε το σιγά σιγά…

Συνεχίστε να προσθέτετε όσο αλεύρι χρειαστεί για να γίνει μια ζύμη μαλακή, εύπλαστη, που να μην κολλάει στα χέρια.

Αφήστε τη ζύμη να ξεκουραστεί (μέχρι να καθαρίσετε τον πάγκο ας πούμε).
Χωρίστε την σε δύο μέρη και ανοίξτε φύλλο πάχους περίπου 2 εκ.
Πρέπει να είναι αρκετά παχύ για να μην στεγνώσουν τα ωτία στο τηγάνισμα. Κόψτε το φύλλο σε μικρά ρομβάκια…


Κάντε μία μικρή τρυπούλα στη μέση κάθε ρόμβου με το μαχαίρι.
Πάρτε την μια γωνία του ρόμβου, περάστε την μέσα από την τρύπα και τραβήξτε την.
Έτσι το τελικό σχήμα που θα βγει θα θυμίζει ωτί, δηλαδή αυτάκι…






Ρίξτε λίγα-λίγα τα ωτία σε καυτό ελαιόλαδο, χαμηλώστε την φωτιά και τηγανίστε τα έως ότου ροδίσουν και από τις δύο πλευρές και βγάλτε τα με τρυπητή κουτάλα.




Πασπαλίστε με άχνη, περιχύστε τα με μέλι, βουτήξτε τα στη μαρμελάδα ή την πραλίνα ή αφήστε τα έτσι όπως είναι σκέτα.
Με ότι και να τα συνοδέψετε είναι μούρλια..!

Καλή επιτυχία φίλες μου και μη ξεχνάτε πως η παλιά παραδοσιακή κουζίνα, απ’ όπου κι αν προέρχεται, εμπεριέχει έμπνευση, δημιουργικότητα, σοφία, οικονομία, σεβασμό, στοιχεία που είχαν όλες οι παλιές νοικοκυρές…
Όσο για μένα, αγαπώ καθετί που είναι παραδοσιακό κάθε τι παλιό: τους παλιούς φίλους, τους παλιούς καιρούς, τους παλιούς καλούς τρόπους, τους παλιούς πίνακες, τα παλιά βιβλία, το παλιό κρασί…
Σας φιλώ αυγή
Αφήστε μια απάντηση