Κάθε φορά που μαγειρεύω αυτό το φαγάκι έρχονται στο νου μου δυο πρόσωπα.

Ο… Βασίλης Αυλωνίτης, ο υπέροχος και ταλαντούχος ηθοποιός του ασπρόμαρου ελληνικού κινηματογράφου που μας χάριζε και εξακολουθεί να μας χαρίζει άφθονες στιγμές γέλιου με τις ταινίες του και η γιαγιά μου η Αθηνά.

Τον Βασίλη Αυλωνίτη τον θυμάμαι να παραγγέλνει, μπατίρης γαρ, μια «σκέτη από γιουβέτσι» σε λαικό εστιατόριο και να το απολαμβάνει δεόντως.

Τη γιαγιά Αθηνά γιατί κάθε φορά που μαγείρευε το σκέτο γιουβετσάκι της, με έβαζε να της μετράω τις λιαστές ντομάτες…

Οι λιαστές ντομάτές ήταν ένα από τα μυστικά της κουζίνας της γιαγιάς μου. «Άιντε παιδάκι μου, πήγαινε και φέρε μου είκοσι λιαστές» μου έλεγε, «και μέτρα καλά ε. Είκοσι! Άκουσες; Είκοσι». «Εντάξει ρε γιαγιά, άκουσα… είκοσι… Αν βάλεις δηλαδή δεκαενιά τι θα γίνει;».

«Ε, δεν θα γίνει και ο τρίτος παγκόσμιος παιδάκι μου, αλλά το γιουβετσάκι δεν θα μας βγει τόσο νόστιμο.» «Ωραία! Και αν βάλεις εικοσιμία;» «Ααα, τότε θα είναι πλεονασμός και το γιουβετσάκι πάλι δεν θα μας πετύχει όπως το θέλουμε..»

Αυτή ήταν η γιαγιά μου Αθηνά. Μια γυναίκα του μέτρου. Όλα με το μέτρο. Οι λιαστές ντομάτες με το μέτρο, το λαδάκι στο φαγητό με το μέτρο, (είχε ένα κουτάλι μόνο για το μέτρημα του λαδιού. «Μία, δυο, τρεις… τέσσερις… είναι αρκετό»).

Τα λόγια της με το μέτρο. Οι κινήσεις της με το μέτρο. Ακόμα και τα συναισθήματά της τα εκδήλωνε με το μέτρο.

Τις λιαστές ντομάτες τις έφτιαχνε η γιαγιά Αθηνά τον Αύγουστο τότε που οι ντομάτες είναι στο απόγειο της νοστιμιάς τους και το αυγουστιάτικο λιοπύρι ικανό να τις στεγνώσει όπως πρέπει.

Διάλεγε ωραίες ώριμες κατακόκκινες ντομάτες από τον κήπο, τις έκοβε τις αλάτιζε με χοντρό αλάτι, τις άπλωνε πάνω σε ξύλινες τάβλες και τις παρέδιδε στον καλοκαιρινό ήλιο. «Τώρα άσε τον ήλιο να κάνει τη δουλειά του. Αυτός ξέρει…», έλεγε.

Τις φύλαγε σε ένα άσπρο πάνινο σακουλάκι κρεμασμένο στα ξύλινα δοκάρια της αποθήκης μαζί με ένα σωρό άλλα παρόμοια σακούλια που περιείχαν τρόφιμα για τον χειμώνα που θα ερχόταν βαρύς: Τραχανάδες από τη μια, χυλοπίτες από την άλλη, ξερά φρούτα, κορόμπουλα, μήλα, γκόρτσα, δαμάσκηνα… μυρωδικά, ρίγανες και δυόσμους και βασιλικό…

Με τις λιαστές ντομάτες η γιαγιά νοστίμιζε τα φαγητά της όλον το χρόνο, ιδίως τους μήνες τους χειμωνιάτικους που οι ντομάτες έλειπαν.

Τις έβαζε παντού, ιδιαίτερα στα λαδερά και απογείωνε τη γεύση τους.

Ένα δείγμα της μαγειρικής δεινότητας της γιαγιάς Αθηνάς είναι και το σκέτο γιουβετσάκι με τις είκοσι λιαστές που σας προτείνω σήμερα.

Και επειδή λιαστές σίγουρα δεν θα σας βρίσκονται, μην μου ανησυχήσετε, υπάρχουν στα ράφια των σούπερ μάρκετ συντηρημένες στο λάδι, ωραιότατες και νοστιμότατες…

Δείτε και τη συνταγή για το υπέροχο κλασικό γιουβέτσι αλλά και για το γιουβέτσι με κεφτέδες που έχουμε παρουσιάσει στα ηχωμαγειρέματα…

Τι θα χρειαστείτε:

• 500 γρ. κριθαράκι, μέτριο ή χοντρό
• 20 λιαστές ντομάτες (διατηρημένες στο λάδι), καλά στραγγισμένες και ψιλοκομμένες
• 1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι, χοντροτριμμένο
• 1 σκελίδα σκόρδου, λιωμένη
• 350 γρ. ολόκληρα ντοματάκια κονσέρβας, πολτοποιημένα στον πολυκόφτη
• 1 κουτ. σούπας θυμάρι ξερό, τριμμένο (προαιρετικά)
• 400 ml. νερό ζεστό
• Αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι
• 40 ml. ελαιόλαδο
• 200 γρ. κρητική μυζήθρα ξερή, τριμμένη ή κεφαλοτύρι (δείτε και τη συνταγή για να φτιάξετε μόνες σας μυζήθρα)

Πώς θα το φτιάξετε:

Σε μια βαθιά κατσαρόλα με άφθονο αλατισμένο νερό που κοχλάζει, βάλτε να βράσει το κριθαράκι για περίπου 15 λεπτά, μέχρι να μισομαλακώσει.

Στραγγίξτε το…

Παράλληλα, σε μια φαρδιά κατσαρόλα ζεστάνετε το λάδι και σοτάρετε σε μέτρια φωτιά το κρεμμύδι, το σκόρδο και τις λιαστές ντομάτες για 2-3 λεπτά, μέχρι να μαλακώσουν ελαφρώς…

Προσθέστε τα πολτοποιημένα ντοματάκια, το θυμάρι, τα 400 ml. νερό και αλατοπίπερο.

Προσέξτε το αλάτι. Χρησιμοποιήστε το με φειδώ, γιατί και η λιαστή ντομάτα και το τυρί που θα βάλετε είναι κάπως αλμυρά.

Οπότε δοκιμάστε και πράξτε αναλόγως.

Ανακατέψτε και μαγειρέψτε για 2-3 λεπτά, μέχρι να αρχίσουν τα υγρά να κοχλάζουν.

Ρίξτε το κριθαράκι, ανακατέψτε και αφήστε να μαγειρευτεί για λίγο ακόμα και το γιουβετσάκι είναι έτοιμο.

Σερβίρετέ το ζεστό-ζεστό, πασπαλίστε με το κεφαλοτύρι ή την μυζήθρα και απολαύστε μια «σκέτη από γιουβέτσι».

Θα γλύφετε τα δάχτυλά σας, αλήθεια σας λέω..!

Καλή επιτυχία φίλες μου και καλά μαγειρέματα.

Να περνάτε καλά και να προσέχετε τους μοναδικούς και υπέροχους εαυτούς σας. Έως το επόμενο μαγειρικό μας ραντεβού βρείτε λίγο χρόνο ανάμεσα στις ασχολίες σας και κάντε το τεστ της γιαγιάς Αθηνάς:

Δείτε τα εφτά πράγματα που κατά την γιαγιά δεν πρέπει να έχει κανείς για να πορεύεται με ήσυχη συνείδηση: Πλούτο χωρίς μόχθο, Γνώση χωρίς χαρακτήρα, Πολιτική χωρίς αρχές, Απόλαυση χωρίς συναίσθημα, Εμπόριο χωρίς ήθος, Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά, Αγάπη χωρίς θυσία…

Πώς το βρίσκετε; Δύσκολα τα πράγματα ε;

Σας φιλώ αυγή.