Περνά περνά η ώρα κυλά πάνω στη γη,
κυλά κυλά η ώρα σαν κρέμα σαντιγί
κι ο ήλιος βασιλεύει ξανά, πέφτει στα κόκκινα βουνά,
μαρμελάδα από κυδώνι και νυχτώνει…

Ήταν πεσμένα κατά γης, χρυσοκίτρινο στρώμα και κανείς, μα κανείς δεν εδέησε να απλώσει τα χέρια του να τα μαζέψει.

Και έμεναν εκεί να σαπίζουν, τα κυδώνια τα χρυσοκίτρινα με το χνούδι τους το τρυφερό, σαν του παλικαριού του αμούστακου, πληγωμένα από την αδιαφορία του ανθρώπου.

Εφέτος οι κυδωνιές ήταν κατάφορτες. Χαμήλωναν κλαδιά και σε προσκαλούσαν να τις τρυγήσεις, να τις ξελαφρώσεις από το πολύτιμο φορτίο τους.

Τόσο γαλαντόμες οι κυδωνιές και τόσο… τόσο περιφρονημένες!

Κάθομαι ανάμεσα στους λαβωμένους καρπούς και σκέφτομαι, πώς να την ονομάσω τούτη την αδιαφορία του ανθρώπου για τους θησαυρούς που χαρίζει η φύση τόσο απλόχερα, χωρίς μάλιστα να ζητάει ανταμοιβή;

Πώς να την ονομάσω τη συμπεριφορά του νεοέλληνα, σε τούτους τους καιρούς τους δύσκολους, που σχεδόν αγγίζει την ύβρη; Ας είναι, εγώ μια φορά έκανα μια γύρα στα εγκαταλειμμένα περιβόλια του χωριού και μάζεψα πολλά…

Και πρόσφερα καλάθια γεμάτα σε φίλους και όταν με ρώτησαν με βλέμμα περίεργο «μα τι να τα κάνω τώρα; Αφού δεν τρώγονται, είναι στυφά» τους παρέπεμψα στα ηχωμαγειρέματα, γιατί έχω σκοπό να δείξω με κάθε λεπτομέρεια τι έφτιαξα με τα κυδώνια:

Έφτιαξα μαρμελάδα, γλυκό κυδώνι του κουταλιού και κυδώνι ψητό, κυδωνόπαστα, πελτέ κυδώνι, λικέρ, μέχρι και μοσχάρι με κυδώνια μαγείρεψα, παλιά συνταγή της γιαγιάς Αθηνάς, που τα συντηρούσε στο κελάρι κρεμασμένα από τα ξύλινα δοκάρια του ταβανιού και μοσχομύριζε ο τόπος…

Το κυδώνι μπορεί να μην τρώγεται εύκολα ωμό, όταν όμως ψηθεί, ή μαγειρευτεί, το άρωμα, η υφή το χρυσοκόκκινο χρώμα του το κάνουν ακαταμάχητο…

Τώρα είναι η καλύτερη ώρα για να αξιοποιήσετε αυτό το παρεξηγημένο φρούτο. Και σας ξεκινάω από τα εύκολα. Μαρμελάδα κυδώνι. Φτιάξτε την και θα ευλογάτε την θεία κυδωνιά!

Αν σας αρέσουν οι σπιτικές μαρμελάδες δείτε και τις συνταγές για μαρμελάδα σύκο, μαρμελάδα κορόμπουλο, μαρμελάδα βερίκοκο, μαρμελάδα φράουλα και μαρμελάδα ροδάκινο…

Τι θα χρειαστείτε:

• 5-6 μεγάλα κυδώνια
• 3-4 μήλα
• Ζάχαρη
• Χυμό από δύο ζουμερά λεμόνια
• Αρμπαρόριζα ή βανίλια (προαιρετικά)

Πώς θα τη φτιάξετε:

Πλύνετε πολύ καλά τα φρούτα, ιδιαίτερα τα κυδώνια για να φύγει εντελώς το χνουδάκι που έχουν στην επιφάνεια.

Αφήστε τα κυδώνια με τη φλούδα τους και τα μήλα επίσης, αν είναι βιολογικά.

Διαφορετικά καθαρίστε τα. Κόψτε κάθε φρούτο στα δύο και μετά στα τέσσερα…

Καθαρίστε τα κουκούτσια, κόψτε τα σε ακόμα μικρότερα κομμάτια, ρίξτε τα σε κατσαρόλα και σκεπάστε τα με νερό…

Στύψτε μέσα ένα λεμόνι και βάλτε τα να βράσουν…

Μετά από ένα εικοσάλεπτο δοκιμάστε με ένα πηρούνι. Αν έχουν μαλακώσει κλείστε το μάτι. Αν κρατάνε ακόμα, συνεχίστε το βράσιμο μέχρι να μαλακώσουν.

Σε περίπτωση που το νερό στην κατσαρόλα έχει τελειώσει προσθέστε λίγο ζεστό νεράκι ακόμα.

Θέλουμε στη κατσαρόλα να υπάρχει και μια ποσότητα υγρού.

Πατήστε τα φρούτα με το εργαλείο του πουρέ.

Αν θέλετε η μαρμελάδα να έχει μικρά κομματάκια φρούτου μην τα πολτοποιείτε τελείως. Αν την προτιμάτε λεία, κάντε αυτή τη δουλειά με το μπλέντερ…

Αφού τα πολτοποιήσετε μετρήστε με μια κούπα τον πολτό. Για κάθε 3 κούπες πολτού βάλτε 2 κούπες ζάχαρη.

Αν προτιμάτε η μαρμελάδα σας να μην είναι τόσο γλυκιά, μειώστε τη ζάχαρη σε 1 ή 1½ κούπα (πειραματιστείτε)…

Προσθέστε τα φύλλα αρμπαρόριζας και το σωληνάκι της βανίλιας και αφήστε το μίγμα να βράσει για περίπου ένα εικοσάλεπτο σε μέτρια φωτιά.

Πρέπει να σας πω πως τα κυδώνια έχουν μια ευωδιά μοναδική και μπορείτε να μην τα αρωματίσετε καθόλου.

Φροντίστε μόνο να είστε επάνω από την κατσαρόλα και να ανακατεύετε συνεχώς για να μην “πιάσουν”…

Η συγκεκριμένη μαρμελάδα λόγω της μεγάλης περιεκτικότητας των κυδωνιών και των μήλων σε πηκτίνη στο τέταρτο – εικοσάλεπτο είναι έτοιμη.

Λίγο πριν την αποσύρετε προσθέστε και τον χυμό από το δεύτερο λεμόνι…

Φτιάξτε την.

Είναι εύκολη, μυρωδάτη, εύγευστη, μια μαρμελάδα που κλείνει μέσα της όλη τη μαγεία του ελληνικού Φθινόπωρου…

Καλή επιτυχία φίλες μου, να περνάτε καλά και να προσέχετε τους υπέροχους εαυτούς σας.

Να θυμάστε όμως τούτο: Κάθε φορά που η κουζίνα του σπιτιού σας μοσχομυρίζει, υπάρχουν κάπου έξω άνθρωποι που πεινάνε και στερούνται το καθημερινό τους.

«Ανοίξτε τις καρδιές και το κελάρι», έλεγε η γιαγιά Αθηνά, «…και μη τσιγκουνεύεστε να δίνετε από αυτό που έχετε, σε αυτόν που δεν έχει τίποτα. Γιατί… αν δεν φάγει ο γάτος το ψωμί, θα φάει ο ποντικός τα ρούχα…».

Σας φιλώ, αυγή.-