Τα συγκεκριμένα “πισία” είναι παραδοσιακό κυπριακό έδεσμα, κάτι μεταξύ γλυκιάς πίτας και τηγανίτας. Θυμίζουν ίσως και λίγο τα κρητικά ξεροτήγανα, είναι τραγανά και πεντανόστιμα.

Τα δοκίμασα για πρώτη φορά στη Λευκωσία.

Το ταξίδι -στο οποίο συμμετείχα- στο μαρτυρικό νησί έγινε πριν από δέκα ίσως και έντεκα χρόνια, δεν θυμάμαι ακριβώς, με την ευκαιρία της αδελφοποίησης του Δήμου Αμυνταίου με τον Δήμο Καραβά.

Η κωμόπολη του Καραβά βρίσκεται στα βόρεια παράλια της Κύπρου στην κατεχόμενη επαρχία της Κερύνειας.

Οι τέσσερις περίπου χιλιάδες κάτοικοι της κωμόπολης αναγκάστηκαν το 1974 να εγκαταλείψουν τα σπίτια και τις περιουσίες τους λόγω των τραγικών γεγονότων που προκάλεσε η τούρκικη εισβολή.

Τώρα ο εκτοπισμένος Δήμος του Καραβά λειτουργεί στις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου με έδρα τη Λευκωσία.

Βασικοί στόχοι της αποστολής του Δήμου Καραβά είναι η σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των σκορπισμένων Καραβιωτών, η προβολή της ιστορίας και του πολιτισμού της περιοχής, καθώς και η ενίσχυση των προσπαθειών για εξεύρεση μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης, όπου οι Καραβιώτες και όλοι οι πρόσφυγες μας θα μπορούν να επιστρέψουν στις πατρογονικές τους εστίες σε συνθήκες ελευθερίας και αξιοπρέπειας με κατοχυρωμένα όλα τα ανθρώπινα δικαιώματά τους.

Είναι περιττό να σας πω πως η υποδοχή και η φιλοξενία που έγινε στην αντιπροσωπία των Αμυνταιωτών ήταν άνευ προηγουμένου.

Τα πισία, μαζί με κάποια άλλα γλυκά με το περίεργο όνομα «δάχτυλα κυριών» τα είχε φέρει στο ξενοδοχείο που μέναμε μια συμπαθέστατη κυρία της οποίας δυστυχώς το όνομα δεν το θυμάμαι…

Θυμάμαι όμως τη νοστιμιά τους και πως έγιναν ανάρπαστα. Ίσα που πρόλαβα να δοκιμάσω γιατί η πιατέλα άδειασε στο λεπτό. Ζήτησα λοιπόν, τη συνταγή και η κυρία μου την εμπιστεύτηκε ευχαρίστως μαζί με τα μικρά μυστικά που εξασφαλίζουν την απόλυτη επιτυχία τους.

Τα έφτιαξα μόλις επιστρέψαμε, τα τιμήσαμε όλοι δεόντως αλλά έκτοτε, κύριος οίδε για ποιον λόγο, η συνταγή λησμονήθηκε ξεχασμένη σε κάποιο συρτάρι.

Την ξέθαψα πρόσφατα και ιδού σας την παρουσιάζω γιατί αξίζει τον κόπο να ασχοληθείτε με αυτήν.

Τα υλικά είναι απλά, απλούστατα, όπως συμβαίνει και με όλες τις παραδοσιακές συνταγές. Από το τίποτε να φτιάχνεις κάτι.

Λίγο αλεύρι, λαδάκι και νερό και φτιάχνεις αριστουργήματα…

Τι θα χρειαστείτε:

• 350 γρ. αλεύρι
• Λίγο λιγότερο από μισό ποτήρι σπορέλαιο
• Λίγο αλάτι
• Νερό χλιαρό

Πώς να τα φτιάξετε:

Σε βαθύ μπολ ρίξτε το αλεύρι και το αλάτι.

Ανακατέψτε και προσθέστε λίγο από το λάδι, ας πούμε το ¼.

Τρίψτε καλά με τα δάχτυλά σας το αλεύρι με το λάδι ώσπου να ενσωματωθούν. Επαναλάβετε την ίδια διαδικασία ώσπου να τελειώσει το λάδι…

Προσθέστε λίγο-λίγο το νερό και αρχίστε να ζυμώνετε για να πετύχετε μια ζύμη εύπλαστη και μαλακιά.

Βάλτε τη ζύμη σε πλαστική σακούλα και αφήστε τη να ξεκουραστεί ένα μισάωρο στο ψυγείο…

Χωρίστε τη ζύμη σε τρία κομμάτια.

Πάρτε το ένα κομμάτι και αφήστε τα υπόλοιπα μέσα στην πλαστική σακούλα.

Χωρίστε τη ζύμη σε τρία μικρότερα κομμάτια. Πλάστε κάθε κομμάτι σε μπαλάκι.

Με τον πλάστη ανοίξτε το κάθε μπαλάκι σε ένα λεπτό πιτάκι μεγέθους όσο ένα πιάτο πάστας ας πούμε…

Βάλτε το ένα πιτάκι πάνω στο άλλο και τυλίξτε τα σαν ρολό.

Κόψτε το ρολό σε τρία ρολάκια.

Πατήστε κάθε ρολάκι και ανοίξτε το με τον πλάστη σε πιτάκι…

Απλώστε μια πετσέτα στον πάγκο και βάλτε επάνω τα πιτάκια.

Επαναλάβετε την ίδια διαδικασία και με τα υπόλοιπα δύο κομμάτια ζύμης. Θα φτιάξετε έτσι εννέα πιτάκια…

Σε βαθιά κατσαρόλα βάλτε μπόλικο σπορέλαιο να ζεσταθεί αρκετά, όχι να κάψει.

Για να διαπιστώσετε ότι το λάδι είναι έτοιμο για το τηγάνισμα, ρίξτε ένα μικρό κομματάκι ζύμης. Αν ανέβει στην επιφάνεια τότε μπορείτε να αρχίσετε το τηγάνισμα.

Χαμηλώστε τη φωτιά στο μέτριο.

Ρίξτε μέσα ένα πιτάκι και μόλις αρχίσει να τσιτσιρίζει, γυρίστε το από την άλλη μεριά…

Η επιτυχία έγκειται στο ότι το πιτάκι δεν πρέπει να φουσκώσει.

Θα κάνει φουσκάλες αλλά δεν πρέπει να το αφήσετε να φουσκώσει. Γι’ αυτό πρέπει να το γυρνάτε και να το πατάτε συνεχώς ώσπου να ροδοκοκκινίσει οπότε το βγάζετε και το τοποθετείτε σε πιατέλα με χαρτί απορροφητικό.

Συνεχίστε στον ίδιο ρυθμό και με τα υπόλοιπα πιτάκια…

Αφού τελειώσετε πασπαλίστε με μέλι και αν θέλετε προσθέστε και ξηρούς καρπούς.

Τα πισία είναι πεντανόστιμα, ελαφριά, και ειλικρινά αν τα δοκιμάσετε δεν πρόκειται να σταματήσετε στο ένα.

Μπορείτε αν θέλετε αντί για μέλι να βουτήξετε τα πισία σε σιρόπι. Είναι εξίσου νόστιμα και παραμένουν τραγανά.

Καλή επιτυχία φίλες μου και καλά μαγειρέματα.

Μέχρι το επόμενο μαγειρικό μας ραντεβού να περνάτε καλά, να προσέχετε τους υπέροχους και μοναδικούς εαυτούς σας και να έχετε κατά νου αυτό που έλεγε η γιαγιά Αθηνά: «Δεν μπορείς να αναγκάσεις τον εαυτό σου να αισθανθεί κάτι που δεν αισθάνεσαι, αλλά μπορείς να τον αναγκάσεις να κάνει το σωστό παρά τα αισθήματά σου…»

Σας φιλώ αυγή.