Ανάμεσα στα φρούτα του φθινοπώρου ξεχωρίζουν τα κυδώνια με το χρυσοκίτρινο χρώμα και το λεπτό τους άρωμα.

Είναι το φρούτο της Αφροδίτης, το φρούτο του έρωτα και της νεότητας αλλά και της  γονιμότητας.

Παλιά το έτρωγαν οι νεόνυμφοι λίγο πριν την πρώτη τους συνάντηση  για να γεμίσει το σώμα τους χυμούς και αρώματα και να είναι η πρώτη τους νύχτα πολύ ευχάριστη και γόνιμη και να κάνουν αρσενικά παιδιά.

Τα κυδώνια είναι δώρο της φύσης για την επιδερμίδα  μιας και καταπολεμούν τις ρυτίδες.

Οι παλιές μούλιαζαν για 2 εβδομάδες φλούδες ή κομμάτια από κυδώνι μέσα σε λίγο οινόπνευμα φρούτων.

Μετά πρόσθεταν βραστό νερό και το μείγμα αυτό το άπλωναν συχνά στο πρόσωπο τους. Έτσι χωρίς πολλά πολλά κατάφερναν να παραμένουν κούκλες…

Τα κυδώνια όμως πάνω από όλα  πρωταγωνιστούν στην βορειοελλαδίτικη φθινοπωρινή  κουζίνα.

Η γιαγιά μου έφτιαχνε αυτήν την εποχή, από γλυκό κουταλιού κυδώνι και μαρμελάδα κυδώνι και κομπόστα, μέχρι  κυδωνόπαστο και πελτέ κυδώνι. Τα έψηνε επίσης στο φούρνο με κρασί και κανελογαρύφαλα.

Τα μαγείρευε κιόλας με χοιρινό ή μοσχάρι στην κατσαρόλα. Τα  έφτιαχνε ακόμα και γεμιστά! Ναι, ναι, μη ξαφνιάζεστε.

Τα κυδώνια  γεμιστά  με κιμά έτσι όπως τα έφτιαχνε η γιαγιά  ήταν… μμμμ, να γλύφεις τα δάχτυλά σου! Τι άλλο να θυμηθώ; Α, ναι! Όσα περίσσευαν τα κρεμάγαμε στο ταβάνι του κελαριού και γέμιζε ο τόπος αρώματα και χρώματα.

Προσωπικά  όπως και να το έχω φάει το κυδώνι, μου αρέσει…

Τρελαίνομαι κυρίως για ψητά κυδώνια για αυτό και σας προτείνω μια δική μου συνταγή λίγο ιδιαίτερη.

Δοκιμάστε την και τα λέμε!

Υλικά:

• 5 κυδώνια
• 2 ποτήρια ζάχαρη καστανή ή λευκή
• ½ ποτήρι κονιάκ ή κρασί λευκό
• Μαύρες σταφίδες (προαιρετικά)
• 1-2 ξυλάκια κανέλας
• 3-4 γαρύφαλλα (προαιρετικά)
• 2-3 κουταλιές της σούπας μαρμελάδα φράουλα (προαιρετικά)

Εκτέλεση:

Πλένουμε καλά τα κυδώνια να φύγει εντελώς το χνούδι τους και με κοφτερό μαχαίρι τα κόβουμε πρώτα στα δύο και μετά στα τέσσερα…

Καθαρίζουμε το εσωτερικό σκληρό κομμάτι με τα σπόρια προσεκτικά  και ρίχνουμε τα κομμάτια σε νερό με λεμόνι για να μην οξειδωθούν, σκουρύνουν και χάσουν το χρώμα τους.

Το κυδώνι είναι από τα φρούτα που οξειδώνονται πολύ γρήγορα.

Τυλίγουμε τα σκληρά κομμάτια με τα σπόρια  σ’ ένα τούλι και τα βάζουμε σε μια  κατσαρολίτσα με δυο ποτήρια νερό να βράσουν για 10 -15 λεπτά και να βγάλουν την πηκτίνη τους.

Αφαιρούμε το τούλι, σουρώνουμε το νερό και το κρατάμε. Πρέπει να είναι μισό ποτήρι. Αν είναι λιγότερο συμπληρώνουμε νερό της βρύσης.

Στρώνουμε τα καθαρισμένα κυδώνια σ’ ένα ταψί, πασπαλίζουμε με την καστανή ζάχαρη (σας προτείνουμε να δοκιμάσετε αυτήν τη ζάχαρη καρύδας από άνθη κοκοφοίνικα για ένα τέλειο αποτέλεσμα), ρίχνουμε το κονιάκ, τις σταφίδες, τα κανελογαρύφαλλα και το νερό…

Διαλύουμε την μαρμελάδα σε δυο-τρεις κουταλιές νερό και περιχύνουμε τα κυδώνια.

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 190^ο-200^ο C. Ψήνουμε  για 1½ ώρα. Μετράμε από την ώρα που θα αρχίσουν να βράζουν.

Σερβίρουμε τα ψημένα κυδώνια κρύα σκέτα, με παγωτό ή κρέμα σαντιγί. Μπορούμε επίσης να τα φυλάξουμε σε βάζα στο ψυγείο για πολύ καιρό.

Αν περίσσεψε ζουμί στο ταψί, δεν το πετάμε. Μπορούμε να φτιάξουμε ωραιότατο μυρωδάτο λικέρ. 

Το σουρώνουμε και μετράμε τόσο ζουμί, όσο οινόπνευμα. (βότκα, τσίπουρο ή κονιάκ). Ανακατεύουμε τα δύο υλικά και τα ρίχνουμε σε γυάλινο  βάζο. Το λικέρ είναι έτοιμο.  

Η γιαγιά μου σε ότι έκανε με τα κυδώνια γλυκά, μαρμελάδες, λικέρ, ή πελτέ έβαζε και ένα κλαράκι αρμπαρόριζα. Αν είστε από τις τυχερές που έχουν στην αυλή ή στο μπαλκόνι γλάστρα με αρμπαρόριζα, βάλτε ένα κλαδάκι  στο λικέρ και αφήστε για λίγες μέρες να αφήσει το λεπτό του άρωμα.

Η αρμπαρόριζα και το κυδώνι ταιριάζουν απόλυτα.

Αυτά για την ώρα φίλες μου.

Καλή επιτυχία και ως την επόμενη συνταγή, καλά να περνάτε!

Σας φιλώ, αυγή…