Νόστιμο, παραδοσιακό, φλωρινιώτικο φαγητό!

Λοιπόν φίλες μου, νομίζω ότι το παρακάναμε με τα ρυζότα και τα μπασμάτι. Θαρρώ πως είναι καιρός να επιστρέψουμε πίσω στους πρώτους διδάξαντες: Κοτόπουλο με τσιγαριστό ρύζι στον φούρνο…

Αυτό το φαγάκι, το έφτιαχνε η γιαγιά μου με κότα αλανιάρα και γλύφαμε τα δάχτυλά μας.

Το συνέχισε η μαμά μου με την ίδια επιτυχία και φυσικά το φτιάχνω και εγώ και σας βεβαιώνω πως δεν μένει ψίχουλο.

Πιλάφι, πλούσιο, περιπετειώδες, απλό στη γεύση, που όταν πετυχαίνει εξελίσσεται σαν μαγευτικό όνειρο…

Πρέπει να σας πω πως σε τούτο το πιλάφι η κάθε νοικοκυρά βάζει τη δική της υπογραφή στην προετοιμασία του, ανάλογα με το πώς είναι «μαθημένος» ο καθένας.

Άλλοι θέλουν το ρύζι τσιγαρισμένο με σκέτο βούτυρο, άλλοι με σκέτο λαδάκι, άλλοι, όπως εγώ μισό λάδι, μισό βούτυρο, μερικοί κυρίως στα χωριά του κάμπου τσιγάριζαν το ρύζι σε λίπος χοιρινό, άλλοι το θέλουν με δυο τρεις σταγόνες λεμονιού και άλλοι με μπόλικο λεμόνι, άλλοι χωρίς καθόλου κ.ο.κ.

Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.

«Η κότα με το το ρύζι» αποτελούσε για πολλά πολλά χρόνια το κυριακάτικο φαγητό των Φλωρινιώτικων νοικοκυριών.

Τότε που το κρέας ήταν μεγάλη πολυτέλεια ιδιαίτερα για τα σπιτικά της φτωχής Ελληνικής υπαίθρου με τη στενή της γη όπου δεν είχαν τα μέσα να αποκτήσουν μεγάλα ζώα.

Όμως οι κότες και οι πετεινοί, δεν έλλειπαν. Ακόμα και το πιο φτωχό σπίτι θα είχε το κοτέτσι του για να εξασφαλίσει το κρέας μια φορά την εβδομάδα και το καθημερινό αυγό που ήταν ουσιαστική συμβολή στο φτωχό τους διαιτολόγιο…

Αλλά κι όταν άρχισε η ανάπτυξη, το κοτέτσι αποδείχτηκε ανθεκτικό. Στη δεκαετία του ’70, είχαμε ακόμα κότες στην αυλή, όπως και άλλοι στη γειτονιά.

Μονάχα τις τελευταίες δεκαετίες τα χωριά έχουν μετατραπεί σε τόπους «όπου κοκόρι δεν λαλεί, κότα δεν κακαρίζει»…

Εν πάσει περιπτώσει, η κότα με το τσιγαριστό ρύζι εξακολουθεί, ακόμα και σήμερα, έστω και με κότα ορνιθοτροφείου, να είναι ένα από τα πιο αγαπημένα και τα πιο νόστιμα παραδοσιακά φλωρινιώτικα φαγητά.

Αν σας αρέσει το κοτόπουλο δείτε και τις συνταγές για μελωμένο κοτόπουλο με πατάτες μπέιμπι, για γιορτινό γλυκόξινο κοτόπουλο και για ροδοψημένα μπουτάκια κοτόπουλο με πορτοκάλι που έχουμε δημοσιεύσει στα ηχωμαγειρέματα…

Τι θα χρειαστείτε:

• 1 κοτόπουλο περίπου ενός κιλού
• 2 κούπες ρύζι καρολίνα
• 6 κούπες ζωμό κοτόπουλου (υπολογίστε για κάθε μία κούπα ρυζιού, 3 κούπες ζωμού)
• 3-4 κουτ. σουπ. ελαιόλαδο + 1 γεμάτη κουτ. σουπ. βούτυρο γάλακτος
• Αλάτι
• Χυμός από ¼ λεμονιού

Πώς θα το φτιάξετε:

Αν σταθείτε τυχερές και βρείτε χωριάτικο κοτόπουλο τότε θα απογειώσετε τη γεύση αυτού του φαγητού.

Και με κοτόπουλο του εμπορίου όμως μια χαρά νόστιμο φαγάκι θα φτιάξετε.

Βάλτε το κοτόπουλο τεμαχισμένο ή ολόκληρο σε κατσαρόλα. Προσθέστε νερό τόσο ώστε να καλυφθεί το κοτόπουλο και λίγο παραπάνω και αφήστε το να βράσει.

Όταν αρχίσει ο βρασμός θα δημιουργηθεί στην επιφάνεια αφρός. Ξαφρίστε καλά γιατί διαφορετικά θα μαυρίσει ο ζωμός.

Προσθέστε αλάτι και αφήστε το κοτόπουλο να βράσει καλά…

Εν τω μεταξύ ανάψτε τον φούρνο στο δυνατό (220 βαθμούς Κελσίου).

Πλύνετε το ρύζι δύο-τρία νερά για να φύγει η κόλλα. Έτσι το πιλαφάκι δεν θα γίνει σπυρωτό.

Στάξτε λίγο λεμόνι και ανακατέψτε να πάει παντού…

Σύμφωνα με τα λεγόμενα της γιαγιάς Αθηνάς το λεμόνι σφίγγει το ρυζάκι και δεν λαπαδιάζει.

Σε ταψάκι ρίξτε το λάδι, προσθέστε το βούτυρο γάλακτος, ανάψτε το μάτι και αφού λιώσει το βούτυρο και αρχίζει να “τσιτσιρίζει”, ρίξτε το ρύζι.

Αφήστε το να τσιγαριστεί για ένα πεντάλεπτο ή και λίγο παραπάνω ανακατεύοντας που και πού για να μην κολλήσει.

Αφαιρέστε από την κατσαρόλα το κοτόπουλο. Φροντίστε ο ζωμός να είναι καυτός.

Όταν το ρύζι αρχίσει κάπως να σβωλιάζει, τότε ρίξτε τον καυτό ζωμό, τον οποίο φροντίστε να τον σουρώσετε…

Ανακατέψτε για λίγο και αφήστε να βράσει επάνω στο μάτι για ένα πεντάλεπτο…

Προσθέστε τα κομμάτια του κοτόπουλου μέσα στο ταψί ή ολόκληρο το κοτόπουλο στο κέντρο του και βάλτε το ταψί στον φούρνο τον οποίο, όπως είπαμε προηγουμένως, έχετε προθερμάνει στους 200 βαθμούς.

Αφήστε το φαγητό να μαγειρευτεί γύρω στη μισή ώρα με τρία τέταρτα ή ώσπου να απορροφηθεί όλος ο ζωμός και το ρύζι να αποκτήσει μια πολύ ελαφριά κρούστα.

Το πιλάφι δεν θέλει να το ζαλίζουμε, θέλει τον χρόνο του, την τρυφερότητά μας και την ησυχία του!

Καλή επιτυχία φίλες μου και καλά μαγειρέματα.

Μέχρι το επόμενο μαγειρικό μας ραντεβού να περνάτε καλά και να προσέχετε τους υπέροχους εαυτούς σας, όσους αγαπάτε και όσους σας αγαπούν.

Δείξτε αυτοσυγκράτηση και φερθείτε με γλυκύτητα και με ηρεμία στους συνανθρώπους σας γιατί όπως έλεγε και η γιαγιά Αθηνά: «Οι απότομες κουβέντες δεν κάνουν φίλους. Μια κουταλιά μέλι θα πιάσει περισσότερες μύγες από ένα γαλόνι ξύδι…»

Σας φιλώ αυγή.