Σύμφωνα με… έγκυρες πηγές, από προχθές το βραδάκι στις19.38 ώρα Ελλάδος έχουμε περάσει και επισήμως στην εποχή του χρόνου που λέγεται καλοκαίρι. Θερινό ηλιοστάσιο γαρ, που σημαίνει ότι βιώσαμε ήδη τη μεγαλύτερη μέρα του χρόνου.

Το καλοκαίρι είναι λέξη μεσαιωνική και την ετυμολογία της την καταλαβαίνουμε αμέσως. Πράγματι, προέκυψε «εκ συναρπαγής» που λένε και οι φιλόλογοι, δηλαδή από συγχώνευση σε μια λέξη της φράσης «καλός καιρός».

Ήδη σε κάποιο ελληνολατινικό γλωσσάρι της ύστερης αρχαιότητας παραδίδεται ο τύπος «καλόκαιρος», ενώ σε κείμενο του 9ου αιώνα απαντά ο τύπος «καλοκαίριον» -από εκεί είναι εύκολο, καλοκαίριν, καλοκαίρι.

Το πιάσαμε το υπονοούμενο, το καλοκαίρι κάνει καλό καιρό!

Η αρχαία λέξη έχει διατηρηθεί κι αυτή, θέρος. Είναι ήδη ομηρική. Διαβάζουμε στην Οδύσσεια: «ουτ’ εν θέρει, ουδ’ εν οπώρη» όπου οπώρα σημαίνει το φθινόπωρο.

Η λέξη θέρος προέρχεται από ινδοευρωπαϊκή ρίζα που δηλώνει τη ζέστη και τη θερμότητα -από την οποία άλλωστε προέρχεται και η λέξη «θερμός».

Θέρος όμως είναι και ο θερισμός: «θέρος-τρύγος-πόλεμος» λέει η παροιμία για τις τρεις μεγάλες αναστατώσεις της παλιάς εποχής…

Άραγε να ονομάστηκε το καλοκαίρι από τον θερισμό, να σημαίνει «εποχή του θερισμού»; Όχι, το αντίστροφο συνέβη. Η αρχική σημασία του ρήματος «θερίζω» ήταν «περνώ το καλοκαίρι» και μετά πήρε τη σημασία «δρέπω».

Σας ζάλισα; Τι να κάνω; Παρασύρομαι και δεν έχω και κανέναν δίπλα μου να με διακόψει.

Καλοκαιράκι λοιπόν παντού, στη φύση, στην καρδιά, στο μυαλό και κατά συνέπεια και στην κουζίνα μας.

Διότι ετούτη η εποχή η ευλογημένη με τη αφόρητη ζέστη, που δεν ήρθε ακόμα αλλά είναι προ των πυλών, καλεί για ελαφριές συνταγές.

Και μιας και τα κολοκυθάκια είναι στα καλύτερά τους αυτήν την εποχή (μόλις μάζεψα τα πρώτα από το κηπάκι μας, τρυφερά-τρυφερά, με επιδερμίδα βελούδινη) και έφτιαξα αυτό το καθημερινό, εύκολο, ελαφρύ, νόστιμο, καλοκαιρινό φαγητό!

Κολοκυθόρυζο. Βγήκε τέλειο!

Το τιμήσαμε δεόντως. Είναι ένας από τους πολλούς τρόπους για να μαγειρέψετε τα κολοκυθάκια, ίσως ο πιο ελαφρύς…

Τι θα χρειαστείτε:

• 1 κιλό κολοκυθάκια μικρά
• 1 φλυτζ. τσαγ. ρύζι καρολίνα (ή νυχάκι για πιο σπυρωτό αποτέλεσμα)
• ½ κούπα ελαιόλαδο
• 2 και ½ κούπες ζεστό νερό
• 1 ξερό κρεμμύδι ψιλοκομμένο
• 2-3 φρέσκα κρεμμυδάκια
• 1 πιπεριά κέρατο
• Δυόσμο ή άνηθο
• Μαϊντανό (ένα φλυτζ. τσαγ.)
• Αλάτι, πιπέρι

Για το σερβίρισμα:

• Φρεσκοστυμμένο χυμό λεμονιού
• Γιαούρτι

Πώς θα το φτιάξετε:

Πλύνετε τα κολοκυθάκια και αν δεν είναι μικρά και τρυφερά, καθαρίστε τα με το ειδικό εργαλείο.

Κόψτε τα κολοκυθάκια κάθετα στη μέση και μετά σε μέτριες φέτες…

Ψιλοκόψτε την πιπεριά.

Κάντε το ίδιο και με τα φρέσκα κρεμμυδάκια.

Περάστε το ξερό κρεμμύδι από το μούλτι…

Σε φαρδιά κατσαρόλα σοτάρετε στο ελαιόλαδο το κρεμμύδι σε δυνατή φωτιά να γυαλίσει.

Προσθέστε το φρέσκο κρεμμυδάκι και την πιπεριά.

Αφήστε να σοταριστούν για λίγο και προσθέστε στην κατσαρόλα τα κομμένα κολοκυθάκια.

Σοτάρετέ τα και αυτά για λίγο…

Ρίξτε το ρύζι και ανακατέψτε προσεκτικά να λαδωθεί…

Συμπληρώστε το ζεστό νερό, τον άνηθο ή τον δυόσμο (εγώ προτιμώ δυόσμο), τον μαϊντανό, αλάτι και πιπέρι.

Σκεπάστε την κατσαρόλα και αφήστε το φαγητό να μαγειρευτεί σε σιγανή φωτιά μέχρι να απορροφήσει το ρύζι όλα τα υγρά και να μαλακώσει.

Αυτό ήταν!

Το απλούστερο φαγάκι του κόσμου με τα πιο απλά υλικά είναι έτοιμο.

Σερβίρετέ το φρεσκομαγειρεμένο με μπόλικο χυμό λεμονιού και γιαούρτι. Το φαγητό, αν χρησιμοποιήσετε άνηθο, ίσως σας θυμίσει τα ντολμαδάκια γιαλαντζί.

Καλή επιτυχία φίλες μου και καλή απόλαυση.

Μέχρι το επόμενο μαγειρικό μας ραντεβού να περνάτε καλά και να προσέχετε τους υπέροχους εαυτούς σας.

Το καλοκαιράκι προχωράει ακάθεκτο και σας ζητάει να ζήσετε κάθε μέρα του σαν να είναι μοναδική.

Είναι σαν να ψιθυρίζει στο αυτί: «Η ζωή γουστάρει να τη βουτάνε από το πέτο και να της λένε.. Είμαι μαζί σου μικρή μου, φύγαμε…».

Σας φιλώ αυγή.