Για σήμερα φίλες μου σας έχω τη  συνταγή για παγωτό που σας υποσχέθηκα. Ταιριάζει απόλυτα με το «ρεβανί Μαίρης» – ελπίζω να το φτιάξατε.

Ταιριάζει επίσης και με πολλά σιροπιαστά, μπακλαβά, κανταΐφι, λουκουμάδες.

Και μόνο του όμως, περιχυμένο με γλυκό κουταλιού, σιρόπι φράουλας, βύσσινου ή σοκολάτας, είναι μμμμ… υπέροχο!

Το παγωτό, σε κυπελάκι, σε χωνάκι, σε ξυλάκι, πύραυλος, ή απλή μπαλίτσα σ’ ένα μπωλ, έχει πάντοτε μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας.

Είναι σημείο αναφοράς στην παιδική μας ηλικία. Είναι δεμένο με τις αναμνήσεις μας, τα ζεστά καλοκαίρια, τις παραλίες, τη ξενοιασιά.

Έχει την ικανότητα να κάνει παιχνίδια με τις αισθήσεις μας, να χαϊδεύει προκλητικά τον ουρανίσκο μας, να μας αιχμαλωτίζει με τη βελούδινη υφή του και τη δροσιστική γλύκα του.

Πολλοί λίγοι μπορούν να μείνουν ασυγκίνητοι  μπροστά σ’ αυτόν το γλυκό πειρασμό  και να μην υποκύψουν σε κάποια από τις τόσες και τόσες γεύσεις του.

Το παγωτό, έχει πλέον γίνει αγαπημένη συνήθεια χειμώνα καλοκαίρι. Μπορεί να χάθηκε ολοκληρωτικά η αγαπημένη φιγούρα του ασπροντυμένου πλανόδιου παγωτατζή Ματσκαλούλε, με το καρότσι του, αλλά αντικαταστάθηκε από τα ψυγεία, όπου κανείς βρίσκει ότι γεύση, μέγεθος, χρώμα η σχήμα επιθυμεί.

Αν ψάξουμε δε, για τη ιστορία του, θα χρειαστεί να ταξιδέψουμε πολλές χιλιάδες χρόνια πίσω. Όπως αναφέρουν τα αρχαία κείμενα, ο Μέγας Αλέξανδρος  είχε την ευτυχία να δοκιμάσει μια πρώιμη μορφή παγωτού.

Εκείνη την εποχή, το έφτιαχναν από φρούτα ανακατεμένα με μέλι, παγωμένα στο χιόνι που το έφερναν οι σκλάβοι  από τις πλαγιές του Ολύμπου.

Στην Κίνα ανακάτευαν το χιόνι με γάλα και ρύζι και έφτιαχναν ένα είδος παγωτού… ρυζόγαλο, για το οποίο υπάρχουν γραπτές αναφορές.

Εκεί στις αρχές του 17ου αιώνα, πρώτοι οι Ιταλοί, έφτιαξαν ένα παγωτό, κράμα γάλακτος και ζάχαρης, ανακατεμένο με πολτούς φρούτων που το  “χτυπούσαν” σε κάδους βυθισμένους μέσα σε θρυμματισμένο πάγο και αλάτι. Τα παγωτά αυτά έφταναν μέχρι το παλάτι των Βερσαλλιών, σε αστρονομικές τιμές.

Στην Αμερική το ταξίδεψαν οι Ιταλοί μετανάστες, που το πουλούσαν στους δρόμους, όπως ο δικός μας αγαπημένος παγωτατζής,  ο Μάτσκας στη Φλώρινα.

Το 1864 μια αμερικανίδα νοικοκυρά ανακάλυψε τη χειροκίνητη παγωτομηχανή και έκανε την κατασκευή του εύκολη και τη διάδοση του στο ευρύ κοινό, ευκολότερη.

Από τότε οδηγηθήκαμε με βήματα γοργά στη σημερινή πραγματικότητα, με τον «πόλεμο» να έχει ξεσπάσει ανάμεσα στις εταιρίες, με τις απίστευτες διαφημίσεις παγωτών.

Εμείς όμως, εδώ στα ηχωμαγειρέματα επιμένουμε παραδοσιακά, και φτιάχνουμε στο σπίτι παγωτό νόστιμο, υγιεινό με υλικά αγνά και μάλιστα χωρίς πολύ κόπο.

Η δόση που σας προτείνω είναι μικρή  για να το δοκιμάσετε. Αν σας αρέσει -που θα σας αρέσει σίγουρα- διπλασιάστε τα υλικά…

Δείτε και τη συνταγή για παγωτό του δεκαλέπτου.

Υλικά:

• 6 κρόκους από αυγά φρέσκα
• ½ φλυτζάνι ζάχαρη
• 250 γρ. γάλα πλήρες (αν έχετε αγελαδινό από το χωριό, ακόμα καλύτερα)
• 250 γρ. κρέμα γάλακτος φυτική 35% λιπαρά
• 5-6 βανίλιες

Εκτέλεση:

Χτυπάμε ελαφρά με το σύρμα ή το μίξερ τους κρόκους.

Ρίχνουμε τη ζάχαρη και συνεχίζουμε το χτύπημα για λίγο ακόμα να αφρατέψει το μίγμα.

Ανακατεύουμε την κρέμα γάλακτος με το γάλα και τα προσθέτουμε στο μίγμα αυγών και ζάχαρης.

Δουλεύουμε για λίγο με το σύρμα, να ομογενοποιηθούν όλα τα υλικά, αδειάζουμε σε κατσαρόλα και τη βάζουμε πάνω στο μάτι…

Ανακατεύουμε συνεχώς και όταν το περιεχόμενο της κατσαρόλας αρχίζει να πήζει (αυτό γίνεται λίγο πριν το βρασμό) -προσοχή δε θέλουμε να βράσει- κατεβάζουμε την κατσαρόλα από το μάτι και αδειάζουμε την κρέμα σε μεταλλικό σκεύος.

Αφήνουμε να κρυώσει και το χτυπάμε στην παγωτομηχανή, αν έχουμε.

Αν δεν έχουμε το βάζουμε στη κατάψυξη αρχικά.  Έπειτα, αφού μισοπαγώσει, το βγάζουμε, το χτυπάμε με το μίξερ για να σπάσουν τα κρυσταλλάκια και το ξαναβάζουμε στη κατάψυξη.

Επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία τρεις τέσσερις φορές. Το παγωτό μας είναι έτοιμο.

Η συνταγή που σας προτείνω, είναι η βάση για να φτιάξετε το παγωτό της αρεσκείας σας.

Μη φοβάστε, αυτενεργήστε. Άλλωστε, σας το έχω πει και παλαιότερα ότι η μαγειρική και η ζαχαροπλαστική είναι τέχνη και σαν τέτοια απαιτεί φαντασία.

Αυξομειώστε τη ζάχαρη, βάλτε νιφάδες σοκολάτας, ψιλοκομμένα φρέσκα ή ξερά φρούτα, προσθέστε, γιαούρτι,  κακάο, γενικά πειραματιστείτε…

Το αποτέλεσμα θα είναι θαυμάσιο και πάνω από όλα φτιαγμένο από  τα χεράκια σας!

Καλή επιτυχία φίλες μου και καλή απόλαυση.

Μέχρι το επόμενο ραντεβού μας να περνάτε καλά. Απολαύστε την άνοιξη που παρελαύνει και κάνει τη φύση μαγική.

Η γιαγιά Αθηνά έλεγε χαρακτηριστικά: «Η μέρα που ο Θεός δημιούργησε την ελπίδα ήταν πιθανότατα η ίδια μέρα που δημιούργησε την Άνοιξη…»

Σας φιλώ αυγή.