Θα σας φτιάξω την κρύα χειμωνιάτικη μέρα σας, σήμερα, φίλες μου, είμαι σίγουρη!
Και να πως: Θα ξεκινήσω πρώτα-πρώτα με ένα παραμυθάκι. Το διάβαζα στα παιδάκια μου της πρώτης Δημοτικού, όταν ήθελα να τους μιλήσω για το πορτοκάλι.
Μετά θα φτιάξουμε γλυκό πορτοκάλι μυρωδάτο και πεντανόστιμο και μετά… θα καθίσουμε να το απολαύσουμε με παρεούλα, ή και μόνες, γιατί όχι;
Καμιά φορά η καλύτερη παρέα είναι ο εαυτός μας…
Μια φορά και ένα καιρό, που λέτε, ήταν μια μικρή ηλιαχτίδα. Μικρή, μα πολυταξιδεμένη. Και πού δεν είχε πάει!
Είχε ταξιδέψει μέχρι τα πιο μακρινά αστέρια. Είχε διασχίσει το διάστημα, σκαρφαλωμένη πάνω σε βιαστικούς γαλαξίες. Μα πάντα γυρνούσε πίσω. Στη ζεστή αγκαλιά του ήλιου.
Ώσπου μια μέρα αποφάσισε να έρθει στη Γη. Και ήρθε! Έπαιξε με τα κύματα! Κρύφτηκε μέσα στα σκοτεινά φυλλώματα των δέντρων. Δροσίστηκε στα νερά των ποταμών. Κουβέντιασε καθισμένη πάνω στα πέταλα μιας μαργαρίτας, με τις μέλισσες και τις πεταλούδες. Ακούμπησε πάνω στις φτερούγες ενός αηδονιού και τραγούδησε μαζί του…
Οι μέρες περνούσαν. «Πότε θα γυρίσεις πίσω;» τη ρωτούσε ο ήλιος. «Αχ, είναι όμορφη η γη, άσε με να μείνω για πάντα!», του απαντούσε εκείνη.
Ο ήλιος δεν της χάλασε το χατίρι. «Μείνε!» της είπε. Κι η ηλιαχτίδα, χαρούμενη, άρχισε να ψάχνει να βρει, πού θα έστηνε το νέο σπιτικό της.
Έψαξε εκεί που φυτρώνουν τα λουλούδια. Έψαξε κι εκεί που υψώνονται τα πεύκα. Εκεί που κοιμούνται τα ελάφια. Εκεί που ξεδιψούνε τα πουλιά. Παντού ήταν όμορφα! Ποιο μέρος να πρωτοδιαλέξει;
Ώσπου μια μέρα συνάντησε ένα δέντρο. Μικρό ήταν. Μα είχε καταπράσινα φύλλα, με όμορφη μυρωδιά. Είχε και κάτι ολοστρόγγυλους, πράσινους καρπούς, που κρεμόντουσαν από τα κλαδιά του. Κάτω από τη φλούδα τους -κι αυτή μυρωδάτη ήταν- η ηλιαχτίδα άκουσε τους χυμούς να την προσκαλούνε: «Σ’ εμάς μείνε!», της έλεγαν. «Πώς σας λένε;», ρώτησε η ηλιαχτίδα. «Μας λένε πορτοκάλια» της απάντησαν.
Κι έτσι έκανε…
Από τότε είναι που τα πορτοκάλια έχουν αυτό το λαμπερό χρυσαφένιο χρώμα. Όταν τα πιάνεις στα χέρια σου, λες και κρατάς τον ήλιο. Ίδια μ’ αυτόν λάμπουν.
Σας άρεσε;
Πάμε τώρα να κλείσουμε τον ήλιο μέσα σε βαζάκια φτιάχνοντας ένα λαχταριστό γλυκό πορτοκάλι…!
Αν θέλετε δείτε και τη συνταγή για μαρμελάδα πορτοκάλι ή τη συνταγή για πορτοκαλόπιτα…
Υλικά:
- 2 κιλά πορτοκάλια
- 2 κιλά ζάχαρη
- 2 μεγάλα ποτήρια νερό
- Χυμός δύο λεμονιών
- 3-4 βανίλιες
Εκτέλεση:
Διαλέξτε μέτρια και σφιχτά πορτοκάλια.
Η γιαγιά, Αθηνά, διάλεγε χοντρόφλουδα, αλλά εγώ έχω δοκιμάσει και τα λεπτόφλουδα που είναι πιο ζουμερά και το αποτέλεσμα είναι εξίσου καλό.
Το μόνο που προσέχω είναι να έχουν τα πορτοκάλια που αγοράζω έντονο πορτοκαλί χρώμα και φύλλα στο κοτσάνι τους. Αυτό αν μη τι άλλο, είναι απόδειξη πως δεν είναι εισαγωγής.
Είναι ντόπια και φρέσκα και έχουν κλείσει μέσα τους όλη τη γεύση, τα αρώματα και τις βιταμίνες που τους χάρισε ο καλοκαιρινός ήλιος της Ελλάδας και ο μυρωμένος αέρας της Μεσογείου…

Πλύνετέ τα με άφθονο τρεχούμενο νερό.
Καθαρίστε τα με το ειδικό εργαλείο που καθαρίζετε τα φασολάκια από τις ίνες τους ή με κοφτερό μαχαίρι.
Προσέξτε να πάρετε μόνο το πάνω-πάνω, το πορτοκαλί μέρος της φλούδας, και όχι το άσπρο, το μαλακό…



Βάλτε τα όπως είναι ολόκληρα, σε βαθιά κατσαρόλα, καλύψτε τα με νερό, και αφήστε τα να βράσουν είκοσι λεπτά με μισή ώρα…




Βγάλτε τα από την κατσαρόλα και αφήστε τα σε σουρωτήρι για λίγη ώρα, να κρυώσουν για να μπορείτε να τα δουλέψετε…

Κόψτε τα στα τέσσερα, ή στα οχτώ αν προτιμάτε και με ένα ψαλίδι κουζίνας, αφαιρέστε τα σκληρά μέρη (τον ομφαλό και τις πέτσες).
Μετά τεμαχίστε κάθε ένα κομμάτι στα δύο.



Ζυγίστε τα. Πρέπει να είναι δύο κιλά.
Βάλτε τη ζάχαρη με τα δύο ποτήρια νερό να βράσει 2-3 λεπτά. Σε αυτόν το χρόνο το σιρόπι σας πρέπει να δέσει.
Θα το καταλάβετε αν πάρετε μια μικρή ποσότητα και την ρίξετε σε ένα κρύο πιατάκι. Κρατήστε το κουταλάκι κάθετα. Αν οι τελευταίες σταγόνες, όταν πέφτουν κάνουν «κόμπο» στο πιατάκι, το σιρόπι είναι έτοιμο.
Ρίξτε τα τεμαχισμένα πορτοκάλια μέσα στην κατσαρόλα με το σιρόπι…

Στύψτε τα λεμόνια και περιχύστε με το χυμό τα κομμάτια. Τα πορτοκάλια θα αφήσουν το ζουμί τους και το σιρόπι στην αρχή θα αραιώσει.
Αρωματίστε με τη βανίλια και αφήστε το γλυκό να σιγοβράσει, τουλάχιστον για μία ώρα μέχρι να ξαναδέσει το σιρόπι…

Αποστειρώστε τα βάζα βάζοντάς τα για 3-4 λεπτά στο φούρνο μικροκυμάτων και γεμίστε τα με το χρυσαφένιο γλυκό.
Για τη διαδικασία αποστείρωσης για τα βάζα, ρίξτε μια ματιά στο γλυκό βύσσινο…
Σφραγίστε τα και αποθηκεύστε το γλυκό.

Εγώ γράφω πάντα την ημερομηνία επάνω στο καπάκι «γιατί το γλυκό αν είναι καλοδεμένο», έλεγε η γιαγιά Αθηνά, «δεν παθαίνει τίποτα».
Σας πληροφορώ ότι έχω στην αποθήκη μου γλυκά, μαρμελάδες και κομπόστες που έφτιαξα πριν δύο ή τρία χρόνια…

Καλή επιτυχία φίλες μου. Σκεφτείτε ότι ο χειμώνας, αν και πλάκωσε βαρύς εφέτος, κάποια στιγμή θα τελειώσει. Θα έρθει το καλοκαιράκι με τη ζεστούλα του και τα καφεδάκια στο μπαλκόνι!
Τι καλύτερο λοιπόν, από το να σερβίρετε στους επισκέπτες σας μέσα στο κατακαλόκαιρο, γλυκό πορτοκάλι που το φτιάξατε με τα χεράκια σας μια χειμωνιάτικη μέρα, όπου το θερμόμετρο είχε πάρει την κατηφόρα;
Σας φιλώ αυγή!
Αφήστε μια απάντηση