Η φανταστική χερσόνησος του Άθω, που υψώνεται μαγευτικά στα 2033 μέτρα πάνω από τη θάλασσα, καλυπτόμενη από παρθένα δάση με μια φυσική ομορφιά που σαγηνεύει, είναι η μοναδική περιοχή του κόσμου αφιερωμένη στη λατρεία του Θεού και της Παναγίας για πάνω από χίλια χρόνια.

Ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Βασίλειος ο 1ος, ανακήρυξε την χερσόνησο του Αγίου Όρους αποκλειστική ιδιοκτησία των μοναχών και των ερημιτών.

Το πρώτο οργανωμένο μοναστήρι ιδρύθηκε το 963 μ.Χ..

Έναν αιώνα αργότερα, διατάχθηκε ότι «κανένα γυναικείο πρόσωπο» δε θα επιτρεπόταν να παραβιάσει την αγιότητα του. Αυτή η απαγόρευση εξακολουθεί να ισχύει ακόμα και σήμερα και καμία γυναίκα δεν μπορεί να πατήσει το πόδι της στο Άγιο Όρος…

Αιώνες απομόνωσης και αφοσίωσης στην ορθόδοξη θρησκεία έχουν προσδώσει στο Άγιο Όρος μια μοναδική μυστικιστική ατμόσφαιρα.

Στην ακμή του, το 15ο αιώνα, φιλοξενούσε 40 μοναστήρια και περίπου 40.000 μοναχούς. Σήμερα, ο αριθμός των ενεργών μοναστηριών έχει μειωθεί στα 20 με έναν πληθυσμό περίπου 1700 μοναχών.

Περιστοιχισμένοι από έναν αμέτρητο πλούτο εκκλησιαστικών θησαυρών, σπάνιων εικόνων και βιβλιοθηκών γεμάτων από πολύτιμα χειρόγραφα, ζουν απλά και ασκητικά σύμφωνα με τις αυστηρές επιταγές της προσευχής και της εργασίας, ανέγγιχτοι από τις σύγχρονες ελαφρότητες.

Επειδή όμως και οι μοναχοί εκτός των άλλων είναι και άνθρωποι, πεινούν και διψούν και για τούτο, ελλείψει γυναικών μαγειρεύουν οι ίδιοι το φαγητό τους.

Τις πρώτες ύλες τις παράγουν μόνοι τους και η μαγειρική τους, όπως ομολογούν όσοι επισκέπτονται το Όρος και συντρώγουν με τους μοναχούς είναι απαράμιλλη σε γεύση και αποτελεί την ΥΓΙΕΣΤΕΡΗ διατροφική πρόταση.

Πολλοί διατείνονται ότι είναι η χάρις της Παναγιάς και η αγιότητα του χώρου που προσδίδει αυτήν τη ξεχωριστή νοστιμιά.

Γυναίκα γεννήθηκα και δυστυχώς δεν μπορώ να έχω άποψη αφού μου απαγορεύεται να «πατήσω το πόδι μου» εκεί και να διαπιστώσω ιδίοις όμασι, όσα ακούω από περιγραφές των άλλων.

Μπορεί να μου απαγορεύεται να πατήσω το πόδι μου στο ιερό έδαφος, κανείς όμως δεν μπορεί να μου απαγορεύσει να μαγειρέψω τις συνταγές των αγιορειτών μοναχών.

Μου τις φέρνουν τα αγόρια μου που επισκέπτονται το όρος συχνά πυκνά και έχουν να λένε για τη νοστιμιά όσων περιλαμβάνει η Αγιορείτικη τράπεζα.

Αυτό που με εκπλήσσει πάνω απ’ όλα είναι η ευκολία, η λιτότητα και η απλότητα αυτών των συνταγών. Άλλη μια απόδειξη ότι δε χρειάζεται να κάνει κανείς επικίνδυνες ακροβασίες στην κουζίνα, για να φτιάξει ένα νόστιμο φαγητό.

Είναι αρκετό να χρησιμοποιεί φρέσκα και αγνά υλικά και να μαγειρεύει με αγαθή καρδιά, περισσή αγάπη και φροντίδα.

Για να μαγειρέψετε το πεντανόστιμο «Αγιορείτικο σφογγάτο» του πατρός Νικήτα δεν θα χρειαστείτε παρά…

Υλικά:

• 1 κιλό πατάτες
• 1 κούπα τυρί τριμμένο (φέτα)
• ½ φλυτζάνι γάλα
• 8 αυγά
• Αλάτι
• Πιπέρι
• Ρίγανη

Εκτέλεση:

Καθαρίστε και κόψτε τις πατάτες όπως ακριβώς τις κόβετε για το τηγάνι (με τον παραδοσιακό τρόπο, χορταστικές)…

Μισοτηγανίστε τις σε ελαιόλαδο.

Βγάλτε τις με τρυπητή κουτάλα και απλώστε τις στο ταψί. Αλατοπιπερώστε τις κατά βούληση, πασπαλίστε με ριγανίτσα και ανακατέψτε ελαφρά…

Τρίψτε με τα δάχτυλά σας την φέτα και απλώστε την ομοιόμορφα επάνω από τις πατάτες. (Εγώ βάζω και περισσότερη από μια κούπα γιατί λατρεύω τη φέτα. Πετάω και μερικά φυλλαράκια φρεσκοκομμένου δυόσμου που ταιριάζει πολύ)…

Χτυπήστε τα αυγά με το γάλα και λίγο αλάτι και πιπέρι…

Περιχύστε με το μίγμα το ταψί.

Ψήστε σε προθερμασμένο μέτριο φούρνο, ώσπου να φουσκώσει και να ροδίσει ωραία-ωραία η επιφάνεια…

Δοκιμάστε τη! Πιστέψτε με, δεν υπάρχει ιδανικότερος συνδυασμός από την τηγανητή πατάτα, τη φέτα και το αυγό. (Και μη σας προβληματίζει η ποσότητα των αυγών γιατί από το ταψάκι θα βγάλετε περίπου οχτώ με εννέα μερίδες οπότε πέφτει ένα αυγουλάκι σε κάθε μερίδα).

Σας φιλώ αυγή

---