Από παιδί τρελαινόμουν για αυτή τη λιχουδιά. Δεν ξέρω αν η δική σας η μαμά τα έφτιαχνε. Η δική μου ναι, και κάναμε πανηγύρι όταν ερχόταν η ώρα να ζυμώσει το ψωμί της εβδομάδας.
Πάντα κρατούσε στη άκρη λίγη από την αφράτη φουσκωτή ζύμη και μας έφτιαχνε αφράτα τυρένια πιτάκια. Άλειφε τη ζύμη με φρέσκο κατσικίσιο βούτυρο, τα παραγέμιζε με τυρί ή μυζήθρα και τα έριχνε στην άκρη-άκρη του πυρακτωμένου τούβλινου φούρνου να ψηθούν…
Πολύ πριν βγει το ψωμί τα πιτάκια ήταν έτοιμα, ροδοψημένα, μοσχομυριστά και νόστιμα… Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο νόστιμα ήταν.
Τώρα τα φτιάχνω κι εγώ αλλά όπως και να το κάνουμε δεν είναι σαν εκείνα της μαμάς.
Δεν υπάρχει εκείνη η μαγική ζύμη που ζύμωνε με τα χεράκια της, ούτε ο τούβλινος φούρνος υπάρχει για να τα σιγοψήσει, ούτε τα αγνά τυριά και βουτύρατα -παραγωγής δικής μας- υπάρχουν…
Υπάρχει όμως η ανάμνηση που σιγοκαίει και ψιθυρίζει πως για να την κρατήσεις ζωντανή πρέπει να τα φτιάχνεις που και που, έστω και με τα μέσα που διαθέτεις.
Μπορεί να μην είναι σαν της μαμάς, αλλά τη θυμίζουν και αυτό είναι το σημαντικό.
Φτιάξτε τα έτσι όπως τα φτιάχνω εγώ. Δεν τα ψήνω αλλά αλείφω το αντικολλητικό τηγάνι και τα ξεροτηγανίζω και γίνονται ωραιότατα.
Τηγανό-τυροπιτακια (ή τηγανόψωμα) που κλείνουν μέσα τους ευλαβικά το τυράκι και σε προκαλούν τραγανά και ροδοψημένα από έξω και αφράτα- αφράτα από μέσα.
Τηγανο-τυροπιτάκια που τα έχω πάντα στην καρδιά μου γιατί μου θυμίζουν παλιές καλές και ευτυχισμένες στιγμές και πρόσωπα αγαπημένα που δεν είναι πλέον κοντά μου…
Δείτε και τη συνταγή για τυροπιτάκια της γιαγιάς που έχουμε δημοσιεύσει στα ηχωμαγειρέματα.
Υλικά:
Για το ζυμάρι:
- 500 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
- 1 φακελάκι ξερή μαγιά
- 1 κουτ. γλυκ. αλάτι
- ½ κουτ. γλυκ. ζάχαρη
- 1 γεμάτη κουτ. σουπ. ξύδι
- 1 κουτ. σουπ. ελαιόλαδο και λίγο ακόμα για το λάδωμα των χεριών
- 2 φλυτζάνια τσαγ. νερό χλιαρό
- Ελαιόλαδο ή σπορέλαιο για το τηγάνισμα
Για τη γέμιση:
- 200 γρ. τυρί φέτα σκληρή (ίσως και λίγο περισσότερο)
Εκτέλεση:
Σε ένα μπολ βάλτε τη μαγιά και τη ζάχαρη.
Ρίξτε μισό φλυτζάνι τσαγιού χλιαρό νερό και ανακατέψτε…
Αφήστε το μίγμα μερικά λεπτά ώσπου να αφρίσει…
Σε λεκανίτσα ρίξτε το αλεύρι. Κάντε στο κέντρο μία λακουβίτσα.
Ρίξτε το ξύδι, το λάδι, το αλάτι, την αφρισμένη μαγιά και το υπόλοιπο νερό, λίγο-λίγο.
Αρχίστε να ανακατεύετε σιγά-σιγά από το κέντρο προς τα έξω παίρνοντας σε κάθε στροφή του χεριού σας και λίγο από το αλεύρι.
Συνεχίστε μέχρι η ζύμη να ξεκολλάει από τα τοιχώματα της λεκανίτσας…
Σκεπάστε τη ζύμη και αφήστε τη στην άκρη να “ξεκουραστεί” για 20 λεπτά…
Εν τω μεταξύ θρυμματίστε την φέτα με πηρούνι ή με το χέρι σας.
Αφού η ζύμη ξεκουραστεί, λαδώστε τα χέρια σας και χωρίστε τη σε κομμάτια ανάλογα με το μέγεθος που επιθυμείτε.
Θέλω να πω, πως δεν είναι ανάγκη τα τηγανο-τυροπιτάκια σας να έχουν το ίδιο μέγεθος και το ίδιο σχήμα. Η νοστιμιά τους δεν εξαρτάται ούτε από το σχήμα ούτε από το μέγεθος…
Με λαδωμένα χέρια, στον πάγκο εργασίας, πλάστε το κάθε κομμάτι της ζύμης σε μπαλάκι και πατήστε το με τα δάχτυλά σας να απλωθεί και να λεπτύνει…
Βάλτε στο κέντρο αρκετή φέτα.
Κλείστε το πιτάκι διπλώνοντας το φύλλο και πατώντας καλά τις άκρες για να μην φύγει το τυρί καθώς θα τηγανίζεται.
Πατήστε το και λίγο στην παλάμη σας για να πάρει κάποιο σχήμα…
Σε μεγάλο τηγάνι βάλτε λίγο ελαιόλαδο ή σπορέλαιο.
Αφήστε το να κάψει και τηγανίστε τα πιτάκια μέχρι να πάρουν ένα χρυσορόδινο χρώμα και από τις δύο πλευρές…
Ακουμπήστε τα σε πιατέλα στρωμένη με απορροφητικό χαρτί για μερικά λεπτά για να απορροφήσουν το περιττό λάδι και απολαύστε τα ζεστά-ζεστά!
Τηγανοτυροπιτάκια γεμιστά ή όχι, φουσκωτά ή πλακουτσωτά, τραγανά ή μαλακά, όλα καλοδεχούμενα…
Είναι ένα πρώτης τάξεως κολατσιό, τέλειο πρωινό, και ότι πρέπει για να κόψει την πείνα των παιδιών στο σχολείο…
Μερικές ακόμα συμβουλές:
Μπορείτε να τα κάνετε λιγότερο ή περισσότερο παχιά. Αν τα προτιμάτε παχιά με αρκετή ψίχα μέσα, τότε δεν πρέπει να τα πατήσετε πολύ με τα δάχτυλά σας αλλά να τα αφήσετε στρουμπουλά.
Αν πάλι τα θέλετε πιο τραγανά και με περισσότερη κρούστα, πρέπει να τα κάνετε αρκετά “φλατ” και να τα τρυπήσετε πριν τα ρίξετε στο τηγάνι σε δυό–τρία σημεία με το πηρούνι για να μη φουσκώσουν…
Η μαμά μου μας τα έφτιαχνε πάντα με τυρί.
Ωστόσο μπορείτε να φτιάξετε τη γέμιση της αρεσκείας σας ή ακόμη να τα φτιάξετε και σκέτα και να τα περιχύσετε με μέλι, να τα αλείψετε με μαρμελάδα, ή να τα πασπαλίσετε με ζάχαρη.
Μπορείτε να τα ψήσετε και σε αντικολλητικό τηγάνι, αλείφοντας το απλά με ένα πινελάκι με λάδι.
Αν τα βιάζεστε μπορείτε να αρχίσετε να τα φτιάχνετε παραλείποντας το στάδιο του φουσκώματος της ζύμης. Θα γίνουν το ίδιο νόστιμα…
Καλή επιτυχία φίλες μου και καλά μαγειρέματα.
Μέχρι το επόμενο μαγειρικό μας ραντεβού να περνάτε καλά, να προσέχετε τους μοναδικούς και υπέροχους εαυτούς σας και να έχετε κατά νου αυτό που έλεγε συχνά-πυκνά η γιαγιά Αθηνά: «Το μόνο πράγμα που μας διδάσκει ο θάνατος είναι πως είναι επείγον να αγαπήσουμε…»
Σας φιλώ, αυγή.-
Αφήστε μια απάντηση