«Έβγαζα απ’ τις τσέπες μου φλούδες μανταρίνι, σού ‘ριχνα στα μάτια να πονάς…»

Οι παραπάνω στίχοι του Λευτέρη Παπαδόπουλου με πάνε πίσω μερικές δεκαετίες. Τότε που σαν παιδιά είχαμε μπόλικο χρόνο στην διάθεσή μας και άπλετο χώρο για παιχνίδια ευλογημένα, ομαδικά, εκτονωτικά και αθώα.

Κρατούσαμε, θυμάμαι, στις τσέπες μας τις φλούδες του μανταρινιού, αφού είχαμε γευτεί φιλί-φιλί τη γλύκα και το άρωμα του ζουμερού καρπού και ξαμολιόμασταν, χειμώνα καιρό, στις χιονισμένες αλάνες.

Και εκεί σε μια μικρή εκεχειρία, όταν σταμάταγε ο χιονοπόλεμος και κόπαζε ο βομβαρδισμός από τις αφράτες χιονόμπαλες που εκσφενδονίζονταν ένθεν κακείθεν, πιέζαμε μπροστά σε ανυποψίαστα πρόσωπα τις φλούδες του μανταρινιού, πιτσιλούσαμε μάτια και αναψοκοκκινισμένα μάγουλα με το μυρωμένο έλαιο και ξεκαρδιζόμασταν με την αντίδραση του άλλου. Αθώοι καιροί, αθώα παιχνίδια.

Το μυρωδάτο μανταρίνι ίσως και να είναι το πιο χαρακτηριστικό φρούτο του χειμώνα.

Συμβολίζει και αυτό τη μακροζωία, όπως τα ξαδέρφια του το πορτοκάλι, το γκρέιπφρουτ και το λεμόνι.

Η ιστορία του ξεκινά πριν από 3.000 χρόνια στην μακρινή Κίνα και φθάνει στην Ευρώπη και τη Β. Αμερική μόλις το 1830. Λένε πως πήρε το όνομά του από τους Μανδαρίνους, τους ανώτατους κρατικούς λειτουργούς της κινεζικής αυτοκρατορίας που οι στολές τους είχαν χρώμα αστραφτερό πορτοκαλί, όμοιο με αυτό της φλούδας του μανταρινιού αλλά και γιατί οι Μανδαρίνοι είχαν σαν συνήθεια να προσφέρουν μανταρίνια σαν δώρα.

Τα θεωρούσαν, βλέπετε, φρούτο πολύτιμο.

Στην Ελλάδα τα έφερε από τη Μάλτα ο Ρώσος ναύαρχος Λογγίνος Χέιδεν ένας από τους τρεις ναυάρχους που πήραν μέρος στη ναυμαχία του Ναυαρίνου, τότε, στα 1827.

Τα καλλιεργούν κυρίως στην Κρήτη και στη Χίο.

Πριν εκατόν είκοσι περίπου χρόνια, ο Γάλλος μοναχός Clement Rodier δημιούργησε μια νέα παραλλαγή μανταρινιάς με καρπούς χωρίς καθόλου κουκούτσια, στους οποίους δόθηκε το μικρό του όνομα. Τα λέμε κλημεντίνες.

Το μανταρίνι, λοιπόν, αυτός ο μικρός διατροφικός θησαυρός με το εκτυφλωτικό χρώμα, το υπέροχο άρωμα και την ανεπανάληπτη γεύση, μπορεί να άργησε να έρθει, αλλά ήρθε και έμεινε σαν ένα απαραίτητο κομμάτι τη διατροφής μας.

Και αφού γνωρίζουμε πόσο καλό κάνει το μανταρίνι στην υγεία μας δείτε τώρα πόσο καλό μπορεί να κάνει και στη μαγειρική και την ζαχαροπλαστική, καθώς υπάρχουν δεκάδες συνταγές, που με την βοήθεια των μανταρινιών μπορούν να «απογειώσουν» τον ουρανίσκο μας.

Σήμερα σας προτείνω τη Μανταρινάτα, ένα κέικ κυριολεκτικά για αρχαρίους, εξαιρετικά εύκολο, απλό, γρήγορο, πρωτότυπο… που το “τρως” πρώτα με το μάτι και μετά το γεύεσαι με το στόμα!

Τι θα χρειαστείτε:

• 10 μανταρίνια
• 4 αυγά
• 150 ml. γάλα
• 3/4 της κούπας ζάχαρη
• 100 γρ. βούτυρο λιωμένο ή σπορέλαιο
• 300 γρ. αλεύρι
• 1 φακ. μπέικιν πάουντερ
• 2 βανίλιες

Πώς θα το φτιάξετε:

Προθερμάνετε τον φούρνο στους 160 βαθμούς. Στρώστε τον πάτο ενός στρογγυλού ταψιού με ένα κομμάτι λαδόκολλα.

Ρίξτε από πάνω ένα κουτάλι ζάχαρη και απλώστε το.

Προσθέστε το μπέικιν πάουντερ στο αλεύρι και ανακατέψτε καλά.

Σε βαθύ μπολ χτυπήστε τα αυγά με τη ζάχαρη για 2-3 λεπτάκια.

Ρίξτε το βούτυρο, ελαφρώς λιωμένο, ή το σπορέλαιο, χωρίς να σταματήσετε το χτύπημα.

Μετά από ένα λεπτό συνεχίστε με το γάλα και αφού ομογενοποιηθεί ρίξτε το αλεύρι και μετά τις βανίλιες.

Συνεχίστε το χτύπημα για λίγο ακόμα ώσπου να πάρετε ένα μίγμα λείο χωρίς κόμπους, ελάχιστα πιο ρευστό από αυτό του κέικ.

Καθαρίστε τα μανταρίνια και κόψτε τα με ένα κοφτερό μαχαίρι στη μέση και τοποθετήστε τα στο ταψί, κυκλικά, το ένα δίπλα στο άλλο έτσι ώστε να καλύψετε όλη την επιφάνεια του ταψιού…

Ρίξτε από πάνω το μίγμα και απλώστε το ομοιόμορφα με μια σπάτουλα.

Ψήστε σε προθερμασμένο φούρνο στους 160 με 170 βαθμούς, ανάλογα με το φούρνο για 40 λεπτά.

Για καλό και για κακό, κάντε το γνωστό τεστ με το μαχαίρι ή την οδοντογλυφίδα. Βυθίστε τα στο γλυκό και αν τα βγάλετε καθαρά χωρίς υπολοίματα επάνω τότε το γλυκό έχει ψηθεί.

Βγάλτε τη μανταρινάτα από το φούρνο και αφήστε τη να ηρεμήσει για 2-3 λεπτά.

Αναποδογυρίστε τη σε μια πιατέλα και αφαιρέστε με προσοχή τη λαδόκολλα (Μη φοβηθείτε, βγαίνει πολύ εύκολα)…

Θα έχετε μπροστά σας ένα γλυκό αληθινό καλλιτέχνημα, τόσο σε εμφάνιση όσο και σε γεύση.

Καλή επιτυχία φίλες μου και καλά μαγειρέματα. Μέχρι το επόμενο μαγειρικό μας ραντεβού να περνάτε καλά, να προσέχετε τους υπέροχους και μοναδικούς αυτούς σας και να έχετε κατά νου αυτό που έλεγε η γιαγιά Αθηνά: «Να κοιτάτε να μαθαίνετε από όλους, αλλά να μη μιμείστε κανέναν…».

Σας φιλώ αυγή.