«Κόρες» στο ντόπιο ιδίωμα σημαίνει “φύλλα”, χυλοπίτες. Στα αρβανητοχώρια τις χυλοπίτες τις λένε «πέτα» ή «πέτκα», οι δε βλάχοι «πέτουρε». Παλιά οι χυλοπίτες μαζί με τον τραχανά, φτιάχνονταν στο σπίτι από τα άξια χέρια των γυναικών, εκεί στο τέλος του καλοκαιριού. Στέγνωναν κάτω από τον καλοκαιρινό ήλιο και κατόπιν αποθηκεύονταν σε λευκά πάνινα σακούλια και έπαιρναν…

Συνεχίστε την ανάγνωση.

Τα καρότα στο χωριό μου τουλάχιστον φίλες μου, παλιά, τα σπέρναμε στους μπαξέδες και τα χρησιμοποιούσαμε για να νοστιμίζουμε τα φαγητά μας. Που και πού στολίζαμε και καμιά σαλάτα η τα μασουλάγαμε για να ξεγελάσουμε την πείνα μας ώσπου να ετοιμαστεί το φαγητό. Το να τα βάλουμε σε γλυκό δεν περνούσε από το μυαλό κανενός.…

Συνεχίστε την ανάγνωση.

Δε θα φλυαρίσω πολύ σήμερα, ένα μόνο θα σας πω. Οι μυρουδιές από τους πατατοκεφτέδες της Σοφίαs, (γειτόνισσα και φίλη στο χωριό) μου έσπασαν την μύτη κυριακάτικα. Τους δοκίμασα (αυτό το καλό έχει το χωριό, οι μυρουδιές ξεχύνονται στις γειτονιές και αρκεί μια φωνή, «τι καλό μαγειρεύεις πάλι βρε Σοφία;» για να έρθει η πιατέλα…

Συνεχίστε την ανάγνωση.

Υπάρχει μια μυρωδιά που φέρνει χειμώνα, φέρνει χωριό κι αναμμένο τζάκι, φέρνει φίλους και ωραίες παρέες, με σκουφιά και κασκόλ πεταμένα στους καναπέδες, φέρνει τους ήχους που βγάζουν τα κουτάλια, όταν βυθίζονται στα πιάτα, φέρνει μνήμες και ανθρώπους. Είναι ο τραχανάς, βεβαίως! Εγώ έχω καταχωρημένη την εικόνα του στο άλμπουμ του μυαλού μου, έτσι όπως…

Συνεχίστε την ανάγνωση.

Είναι κάποιες μυρουδιές, φίλες μου, κάποιες γεύσεις, που είτε το θέλουμε είτε όχι, είναι ταυτίσμένες με συγκεκριμένες γιορτές. Η μυρουδιά και η ντελικάτη γεύση του τσουρεκιού για παράδειγμα, ακόμα και μέσα στο κατακαλόκαιρο ή το καταχείμωνο, ανακαλεί πασχαλιάτικους συνειρμούς. Πασχαλιά, τσουρέκια και κόκκινα αυγά, πάνε μαζί. Δε νομίζω να υπάρχει νοικοκυρά που θα στρώσει πασχαλιάτικο…

Συνεχίστε την ανάγνωση.

Το θυμάστε φίλες μου (στις Φλωρινιώτισες της ηλικίας μου αναφέρομαι), δεν μπορεί να μην το θυμάστε εκείνον τον γλυκό πειρασμό που σέρβιρε, ανάμεσα στους άλλους γλυκούς πειρασμούς, το πάλαι ποτέ ζαχαροπλαστείο «ΟΛΥΜΠΙΟΝ». Εκείνη την αφράτη, ζουμερή αμαρτία, που πρώτα τη τρώγαμε -γιατί δεν μπορούσαμε να της αντισταθούμε- και μετά άρχιζαν να μας.τρώνε οι τύψεις και…

Συνεχίστε την ανάγνωση.

Για την παραδοσιακή ποντιακή κουζίνα και τα καλά της, έχω γράψει σε προηγούμενη συνταγή, φίλες μου, οπότε λέω σήμερα να μην αναλωθώ σε επαναλήψεις. Θα σας πω μόνο ότι επειδή με παραξένεψε κάπως το όνομα αυτών των γλυκών, έψαξα και βρήκα πως η λέξη ωτίν, πληθυντικός τα ωτία, προέρχεται από το αρχαίο “ους”, του ωτός…

Συνεχίστε την ανάγνωση.

Μπορεί να έχει επικρατήσει να λέμε ότι “…ένα μήλο την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα”,  το πορτοκάλι, ο μικρός, στρογγυλός καρπός όμως, με το εκτυφλωτικό πορτοκαλί χρώμα, που δεν λείπει ποτέ από κανένα ελληνικό σπίτι, μας προφυλάσσει εξίσου από περιττές και διόλου ευχάριστες επισκέψεις στον γιατρό μας. Το πορτοκάλι ήρθε στην ζωή μας τον…

Συνεχίστε την ανάγνωση.

Μπορεί, σαν άνθρωποι να διαφωνούμε σε πολλά φίλες μου και αυτό είναι φυσικό, όμως ένα είναι σχεδόν βέβαιο… Κανείς, μα κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί σε μια αχνιστή πίτα την ώρα που βγαίνει από τον φούρνο. Στη θέα μιας οποιασδήποτε ροδοψημένης και ευωδιαστής πίτας, κανείς δεν σκέφτεται τίποτα πια… Το μοναδικό μέλημα του είναι να…

Συνεχίστε την ανάγνωση.

Τα γιουβαρλάκια είναι ένα φαγητό εύκολο, νόστιμο, υγιεινό και συνήθως αρέσει σε όλους, ακόμα και στα παιδιά. Προσωπικά δεν είχα και την καλύτερη σχέση με αυτό το φαγητό, γιατί οι εμπειρίες μου ήταν σχεδόν… τραυματικές. Το… κακό συνέβη όταν μαθήτρια του γυμνασίου, είχα κατέβει στη Φλώρινα από το χωριό για να φοιτήσω στο γυμνάσιο. Νοικιάζαμε…

Συνεχίστε την ανάγνωση.