Μικρή, θυμάμαι στριφογύριζα σαν μαναράκι γύρω από τις φούστες της Γιαγιάς Αθηνάς. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν η ώρα που δημιουργούσε στην κουζίνα. Παρατηρούσα τα ροζιασμένα χέρια της που έπαιρναν τα υλικά, τα έκοβαν, τα ανακάτευαν, τα έπλαθαν, τα συνδύαζαν αριστοτεχνικά, τα μεταμόρφωναν με μαεστρία και στο τέλος πάντα κάτι ωραίο εμφανιζόταν στο τραπέζι……

Συνεχίστε την ανάγνωση.