Τα είδα στο ψυγείο του γειτονικού σούπερ μάρκετ, ολοστρόγγυλα, τρυφερά σαν μωρά, βελούδινα και μυρωδάτα, αραδιασμένα με προσοχή και τάξη στο καφασάκι τους και τα λιμπίστηκα. Εκτός αυτού θυμήθηκα τα παλιά. Τότε που μικρά παιδιά, μετά τη βροχή, ξαμολιόμασταν στις δασωμένες πλαγιές και τα λιβάδια του πατρογονικού μου Βιτσίου, μικροί… αλιείς μανιταριών και τα ξεκολλούσαμε…

Συνεχίστε την ανάγνωση.