Σήμερα θα φάμε χυλόπιτα. Όχι όμως σαν εκείνη της γνωστής φράσης «έφαγα χυλόπιτα», που θα την έχετε ακούσει σίγουρα. Η φράση χρησιμοποιείται στην αργκό και υποδηλώνει την απόρριψη και μάλιστα τη ερωτική απόρριψη. Όσο κι αν μοιάζει περίεργο, η φράση έχει κυριολεκτική σημασία και η προέλευσή της εντοπίζεται στις αρχές του 19ου αιώνα. Εκείνη την…

Συνεχίστε την ανάγνωση.

Μηλόπιτα… η αφράτη… η τέλεια… η πανεύκολη! (Δες και τη συνταγή για μηλόπιτα τριφτή). «Λόλα… να ένα μήλο». Η φράση, σφηνωμένη στον παιδικό μαθητικό εγκέφαλο, είναι μία από τις πρώτες ισχυρές αναμνήσεις αυτού του φρούτου, αν εξαιρέσουμε τις μωρουδιακές φρουτόκρεμες και τα καραμελωμένα μήλα της προσχολικής ηλικίας. Το μήλο, με ιστορία που χάνεται στις απαρχές…

Συνεχίστε την ανάγνωση.

«Κόρες» στο ντόπιο ιδίωμα σημαίνει “φύλλα”, χυλοπίτες. Στα αρβανητοχώρια τις χυλοπίτες τις λένε «πέτα» ή «πέτκα», οι δε βλάχοι «πέτουρε». Παλιά οι χυλοπίτες μαζί με τον τραχανά, φτιάχνονταν στο σπίτι από τα άξια χέρια των γυναικών, εκεί στο τέλος του καλοκαιριού. Στέγνωναν κάτω από τον καλοκαιρινό ήλιο και κατόπιν αποθηκεύονταν σε λευκά πάνινα σακούλια και έπαιρναν…

Συνεχίστε την ανάγνωση.

Όπου να ‘ναι φίλες μου, οι εκδηλώσεις της αποκριάς κορυφώνονται και έρχεται η «Καθαρά Δευτέρα», η οποία σηματοδοτεί τη λήξη του γλεντιού και του ξεφαντώματος και την αφετηρία της νηστείας της Μεγάλης Σαρακοστής. Για το χριστιανικό κόσμο η Καθαρά Δευτέρα είναι μια ιδιαίτερη μέρα και γιορτάζεται, με εκδρομές σε κοντινούς εξοχικούς προορισμούς, γλέντι και φαγοπότι…

Συνεχίστε την ανάγνωση.

Αλήθεια σας λέω. Δεν έμεινε ψίχουλο… από αυτά τα υπέροχα νηστίσιμα σταφιδοψωμάκια. Η συνταγή είναι της μαμάς μου. Μας τα έφτιαχνε αρκετά συχνά και ιδιαίτερα τις περιόδους των νηστειών. Ξεγελούσαμε έτσι κάπως την πείνα μας γιατί εκείνη την εποχή όταν λέγαμε ότι νηστεύουμε το εννοούσαμε και την τηρούσαμε όλη τη σαρακοστή με υπομονή και με…

Συνεχίστε την ανάγνωση.

Υπάρχει μια μυρωδιά που φέρνει χειμώνα, φέρνει χωριό κι αναμμένο τζάκι, φέρνει φίλους και ωραίες παρέες, με σκουφιά και κασκόλ πεταμένα στους καναπέδες, φέρνει τους ήχους που βγάζουν τα κουτάλια, όταν βυθίζονται στα πιάτα, φέρνει μνήμες και ανθρώπους. Είναι ο τραχανάς, βεβαίως! Εγώ έχω καταχωρημένη την εικόνα του στο άλμπουμ του μυαλού μου, έτσι όπως…

Συνεχίστε την ανάγνωση.

Τα αρβανητοβλαχοχώρια της Φλώρινας, Δροσοπηγή, Φλάμπουρο, Λέχοβο, φίλες μου φημίζονται, μεταξύ άλλων και για τις καταπληκτικές πίτες. Όσοι έχουν δοκιμάσει σίγουρα μου δίνουν δίκιο. Οι βλαχαρβανήτισσες νοικοκυρές, έχουν αναγάγει το άνοιγμα του φύλλου σε ύψιστη τέχνη. Και αυτό γιατί από μικρές μαθήτευαν δίπλα στις μεγαλύτερες και διδάσκονταν ένα-ένα τα μυστικά. Πώς φτιάχνεται η ζύμη, πώς ανοίγεται…

Συνεχίστε την ανάγνωση.

Η “πισπιλίτα”, φίλες μου, είναι μια πίτα που φτιάχνεται με καλαμποκάλευρο. Στο σπίτι μας δεν τη φτιάχναμε πολύ συχνά γιατί έμεινε να θεωρείται φαγητό της κατοχής και της πείνας. “Κατοχικό φαγητό θα σας ταΐσω παιδάκι μου;;;” …έλεγε η συγχωρεμένη η γιαγιά μου, όταν την παρακαλούσαμε να μας τη φτιάξει. Για να είμαι ειλικρινής η πισπιλίτα…

Συνεχίστε την ανάγνωση.

Τα ζυμαρικά ως γνωστό φίλες μου είναι μια τροφή  απλή και νόστιμη. Επιπλέον, αρέσουν σε όλους, μαγειρεύονται γρήγορα και έτσι μας λύνουν τα χέρια. Ανοίγεις το πακέτο, τα μπουμπουνίζεις στη κατσαρόλα και σε λίγα λεπτά έχεις έτοιμο φαγητό στο τραπέζι. Μιλάμε τώρα για τα ζυμαρικά τα ετοιματζίδικα… Σήμερα όμως έχω σκοπό να σας βάλω δύσκολα.…

Συνεχίστε την ανάγνωση.

Μπορεί να έχει επικρατήσει να λέμε ότι “…ένα μήλο την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα”,  το πορτοκάλι, ο μικρός, στρογγυλός καρπός όμως, με το εκτυφλωτικό πορτοκαλί χρώμα, που δεν λείπει ποτέ από κανένα ελληνικό σπίτι, μας προφυλάσσει εξίσου από περιττές και διόλου ευχάριστες επισκέψεις στον γιατρό μας. Το πορτοκάλι ήρθε στην ζωή μας τον…

Συνεχίστε την ανάγνωση.