Kάθομαι και χαζεύω τα μελομακάρονα που μόλις έφτιαξα. Τα μέλωσα και τα έστησα μπροστά μου στην πιατέλα. Μοιάζουν με όρος πανύψηλο στα χρώματα της κανέλας και του μελιού.

Σε λίγο δεν θα υπάρχουν! Ήδη άρχισαν, να μετρούνε αντίστροφα τις ώρες πριν να τα αφανίσουμε οριστικά και αμετάκλητα.

Εδώ που τα λέμε δεν λογίζονται γιορτές δίχως τα μελομακάρονα. Παραδοσιακά, δυο-τρεις μέρες πριν από την ημέρα των Χριστουγέννων στρώνονται οι νοικοκυρές κι οι νοικοκύρηδες στη δουλειά, να τα έχουνε έτοιμα και φρέσκα στην ώρα τους.

Αλεύρι, καρύδια, ζάχαρη, μέλι, κανέλα και γαρύφαλλο τα απολύτως απαραίτητα κι από κει και πέρα οι παραλλαγές δίνουνε και παίρνουνε, πάμπολλες και πρωτότυπες όπως και το πολιτιστικό μωσαϊκό αυτού εδώ του τόπου αλλά και οι ανησυχίες των ανθρώπων του.

Με βούτυρο, με ελαιόλαδο ή σπορέλαιο, αν θέλουμε να βγούνε πιο υγιεινά κι ίσως μια στάλα κονιάκ, ρούμι ή τσίπουρο. Ενίοτε με ξύσμα πορτοκαλιού και λίγο λεμονάκι και σόδα.

Διαφέρουνε και τα μεγέθη. Θα συναντήσεις από μικροσκοπικές μπουκίτσες που τις κάνεις μια χαψιά, μέχρι πλακουτσωτά που σου γεμίζουνε σχεδόν το πιατάκι του γλυκού.

Ποτέ δεν είχα ιδιαίτερη συμπάθεια στα μελομακάρονα του εμπορίου. Οχι πως έχω κάτι με τα ζαχαροπλαστεία, μάλιστα σ’ άλλες περιστάσεις είμαι τακτική πελάτισσα.

Απλώς, τα μελομακάρονά τους δεν έχουνε την ίδια νοστιμιά και τη μαγεία του σπιτικού.

Στο σπιτικό το μελομακάρονο κάποιος έβαλε μεράκι, αγάπη περισσή και στοργή, για να φτιάξει κάτι μοναδικό κι εξαιρετικό, προκειμένου να φροντίσει τους ανθρώπους του.

Αφιέρωσε μ’ ευχαρίστηση τον ελεύθερο χρόνο του και δεν αντιμετώπισε την προπαρασκευή τους ψυχρά και αλγοριθμικά, σαν επαγγελματίας.

Αλλωστε τα περισσότερα ζαχαροπλαστεία σήμερα λειτουργούνε σαν πρατήρια και διαθέτουνε μαζική, βιομηχανική παραγωγή. Πιστοποιημένη μεν, αλλά διαιτητική στα συναισθήματα, μηδέν τοις εκατό που λένε…

Άψυχες συνταγές, διαμορφωμένες κεντρικά κι εκτελεσμένες με πειθαρχία από στρατιές σεφ και υπαλλήλων χωρίς κανείς από τους διεκπεραιωτές να μπορεί να προσθέσει τη δική του πινελιά, διανέμονται με ημιφορτηγά στους χώρους διάθεσης και περιμένουνε την πελατεία.

Στοχάζομαι πως είναι κρίμα το μελομακάρονο από χριστουγεννιάτικη ιεροτελεστία να ευτελιστεί κι αυτό σε καταναλωτική συνήθεια και βιομηχανοποιημένο εμπόρευμα, που θα αποσκοπεί μονάχα στο λογιστικό κέρδος.

Άλλα είναι τα κέρδη του σπιτικού μελομακάρονου.

Μονιάζει τους ανθρώπους, δημιουργεί γλυκιές αναμνήσεις, ξυπνά συναισθήματα και σπάει τη ρουτίνα και τη μονοτονία της καθημερινότητας, και στην παρασκευή του και στη βρώση του. Κι αυτά τα κέρδη είναι ανεκτίμητα και δεν χωρούνε σ’ ένα κουτάκι του ζαχαροπλαστείου.

Γι αυτό σας λέω, ανασκουμπωθείτε και φτιάξτε τα πιο εύκολα και τα πιο νόστιμα, σπιτίσια μελομακάρονα της ζωής σας! (Δείτε και τη συνταγή για κουραμπιέδες).

Τι θα χρειαστείτε:

• 1½ κούπα ελαιόλαδο
• 1 κούπα σπορέλαιο
• ½ κούπα ζάχαρη
• Ξύσμα από δύο πορτοκάλια
• Ξύσμα λεμονιού
• Χυμό ενός πορτοκαλιού
• 1 κούπα χοντροκομμένα καρύδια
• 1 κοφτό κουτ. γλυκ. σόδα
• 1 κουτ. σουπ. κανέλα
• Λίγο γαρύφαλλο
• 1 κεσεδάκι γιαούρτι (προαιρετικά)
• 1 σφηνάκι κονιάκ
• 1 κιλό αλεύρι (ή αλεύρι που φουσκώνει μόνο του)
• 1 φακελάκι μπέικιν πάουντερ
• Καρύδια τριμμένα για το πασπάλισμα

Για το σιρόπι:

• 3 ποτήρια ζάχαρη
• 3 ποτήρια νερό
• 1 ποτήρι μέλι
• Φλούδα πορτοκαλιού και λεμονιού
• 1-2 ξύλα κανέλας
• Χυμό ενός ζουμερού λεμονιού

Πώς θα τα φτιάξετε:

Σε βαθιά λεκάνη ρίξτε το ελαιόλαδο με το σπορέλαιο, τη ζάχαρη, την κανέλα με το γαρύφαλλο, το ξύσμα πορτοκαλιού και λεμονιού, το γιαούρτι, το κονιάκ και τον χυμό πορτοκαλιού αφού έχετε προηγουμένως διαλύσει μέσα την σόδα.

Μπορείτε αν θέλετε να παραλείψετε το γιαούρτι. Εγώ το βάζω και το αποτέλεσμα είναι μοναδικό.

Με το σύρμα της κουζίνας ανακατέψτε για λίγο ώσπου να ομογενοποιηθούν τα υλικά.

Κοσκινίστε το αλεύρι με το μπέικιν πάουντερ. Σε περίπτωση που χρησιμοποιήσετε αλεύρι που φουσκώνει μόνο του, δεν χρειάζεται το μπέικιν.

Προσθέστε στο μίγμα πρώτα το μισό αλεύρι, τα καρύδια μετά το υπόλοιπο αλεύρι.

Ανακατέψτε με τις παλάμες σας απαλά απαλά από κάτω προς τα πάνω το μείγμα, ώσπου να πετύχετε μια ζύμη μαλακιά.

Δεν χρειάζεται πολύ ζύμωμα γιατί θα αρχίσει η ζύμη να ξερνάει τα λάδια και το αποτέλεσμα δεν θα είναι καλό.

Πλάστε μικρά ή μεγάλα μελομακάρονα και αραδιάστε τα σε ταψί χωρίς να το λαδώσετε.

Ψήστε τα στον αέρα στους 175 βαθμούς για 30-40 λεπτάκια ανάλογα με τον φούρνο.

Όση ώρα ψήνονται τα μελομακάρονα ετοιμάστε το σιρόπι βάζοντας σε κατσαρόλα τη ζάχαρη, το νερό, τις φλούδες και την κανέλα να βράσουν για 6 λεπτά.

Ο χρόνος αρχίζει να μετράει αφού αρχίσει ο βρασμός.

Μόλις περάσουν τα έξι λεπτά ρίξτε το μέλι και τον χυμό λεμονιού. Αφήστε να πάρουν μία βράση και κλείστε το μάτι.

Το σιρόπιασμα είναι λίγο μπελάς και είναι θα έλεγα το 50% της επιτυχίας…

Σιροπιάστε κάθε φορά τέσσερα ή έξι μελομακάρονα χλιαρά σε καυτό σιρόπι.

Αφήστε τα για λίγα λεπτά να μουλιάσουν από τη μία μεριά, γυρίστε τα για λίγα λεπτά και από την άλλη και αφαιρέστε τα με κουτάλα τρυπητή.

Αραδιάστε τα στο ταψί και αφού τελειώσουν όλα περιχύστε τα με το σιρόπι που περίσσεψε και αφήστε να μουλιάσουν ώσπου το σιρόπι να εισχωρήσει βαθιά μέσα στην καρδιά του κάθε μελομακάρονου.

Φροντίστε το σιρόπι να παραμένει καυτό κατά τη διάρκεια του σιροπιάσματος…

Ψιλοκόψτε στο μούλτι τα καρύδια…

Βουτήξτε στην καρυδόψυχα ένα-ένα μελομακάρονο ή πασπαλίστε τα απλά με την καρυδόψυχα και τοποθετήστε τα στην πιατέλα.

Κεραστείτε και κεράστε μαζί με την αγάπη σας αγαπημένους, φίλους, γνωστούς, γιατί όχι και άγνωστους που θα χτυπήσουν, ίσως την πόρτα σας.

Γιατί ένα κέρασμα φτιαγμένο από τα χεράκια σας, όπως και να το κάνουμε, είναι απόδειξη αγάπης!

Καλή επιτυχία φίλες μου να περνάτε καλά και να προσέσετε του υπέροχους και μοναδικούς εαυτούς σας

. Μέχρι το επόμενο μαγειρικό μας ραντεβού, χαρίστε απλόχερα την αγάπη σας και μη σας νοιάζει τι κάνει ο άλλος. Η γιαγιά Αθηνά έλεγε: «Αγαπώ θα πει εγώ αγαπώ… Το τι κάνει ο άλλος είναι δική του δουλειά».

Καλά Χριστούγεννα!

Σας φιλώ αυγή.